«وسایلم گم نشوند!» از مجموعهٔ محبوب «وای دکمه دکمه دکمه» اثر آمنه رمضانی، کتابی تصویری و داستانی برای کودکان بالای سه سال است که با هدف کاهش اضطراب محیط مهدکودک و آموزش مهارت‌های عملی زندگی طراحی شده است. این کتاب با نثری ساده و کودکانه، مسئلهٔ رایج گم‌کردن وسایل شخصی را در فضای آموزشی بررسی می‌کند و راهکارهایی ملموس برای مدیریت این چالش ارائه می‌دهد. نویسنده با شناخت دقیق دنیای ذهنی خردسالان، داستانی سرگرم‌کننده خلق کرده که همزمان نقش آموزشی مؤثری دارد.

درباره کتاب وسایلم گم نشوند

داستان حول محور شخصیت اصلی (کودکی هم‌سن مخاطب) می‌چرخد که در اولین تجربه‌های حضور در مهدکودک، با چالش گم‌کردن وسایلش مواجه می‌شود. کتاب با روایتی روان و ملموس، مراحل مختلف این مسئله را نشان می‌دهد: از بی‌دقتی در نگهداری وسایل تا احساس سردرگمی پس از گم‌کردن آن‌ها و سپس جست‌وجو برای یافتن راه حل. رمضانی با استفاده از موقعیت‌های روزمره (مثل گم‌کردن مدادرنگی، کلاه یا اسباب‌بازی) به کودکان می‌آموزد چگونه با برچسب‌زنی، انتخاب جایگاه ثابت برای وسایل و مسئولیت‌پذیری، از این اتفاق پیشگیری کنند. تصاویر رنگارنگ و پرجزئیات کتاب که هماهنگ با متن پیش می‌روند، فضایی خیال‌انگیز ایجاد می‌کنند و به کودک کمک می‌کنند خود را در جایگاه قهرمان داستان ببیند. پایان کتاب با ارائهٔ راهکارهای عملی (مانند درخواست کمک از مربی یا جست‌وجوی سیستماتیک)، اضطراب ناشی از این موقعیت را به تجربه‌ای آموزنده تبدیل می‌کند.

خواندن کتاب وسایلم گم نشوند را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب برای چهار گروه اصلی بسیار مناسب است:
1. کودکان 3 تا 6 سال که در آستانهٔ ورود به مهدکودک یا پیش‌دبستانی هستند تا با چالش‌های محیط جدید آشنا شوند و راهکارهای مدیریت وسایل شخصی را بیاموزند.
2. والدین و مربیان مهدکودک‌ها که می‌خواهند به‌شیوه‌ای غیرمستقیم و جذاب، مسئولیت‌پذیری و نظم را به کودکان آموزش دهند.
3. مراکز آموزشی و کتابخانه‌های کودک به‌عنوان ابزاری کمکی برای کاهش اضطراب جدایی و تقویت مهارت‌های زندگی.
4. مؤسسات مشاوره کودک که به دنبال منابع تصویری برای حل مشکلات رفتاری مرتبط با بی‌نظمی هستند.
ویژگی ممتاز کتاب، تلفیق آموزش مهارت‌های پایه (مانند طبقه‌بندی، نظم و مسئولیت‌پذیری) با داستانی لطیف و تصاویر هنرمندانه است که آن را از کتاب‌های صرفاً آموزشی متمایز می‌کند. خوانندگان این اثر نه‌تنها راهکارهای عملی می‌آموزند، بلکه با شناسایی احساسات خود (ترس، سردرگمی یا خجالت) تاب‌آوری شان افزایش می‌یابد.