کنعان

کتاب «کنعان» نوشته علی علی بیگی و منتشر شده توسط نشر خط مقدم، رمانی جذاب و تأثیرگذار است که بر اساس زندگی شهید سیدعلی زنجانی به نگارش درآمده است. این اثر در 295 صفحه، روایتی داستانی و پرکشش از زندگی این شهید والامقام ارائه می‌دهد که در بستر حوادث تاریخی منطقه شکل گرفته است.

درباره کتاب کنعان

داستان از جوانی سیدعلی در سوریه آغاز می‌شود؛ روزهای تحصیل در دبیرستان و سپس زندانی شدن ناعادلانه‌اش که سرآغاز تحولی بزرگ در زندگی او می‌شود. نویسنده با مهارت، فضای حاکم بر منطقه و شرایط سخت آن دوران را به تصویر می‌کشد. سیدعلی که از پدری ایرانی و مادری لبنانی در سوریه متولد شده بود، عشق عمیقی به سرزمین مادری خود داشت. این عشق آن‌چنان در وجودش ریشه دوانده بود که حتی حوزه علمیه، زندگی در قم و حتی خانواده‌اش را برای دفاع از این خاک رها کرد.
یکی از نقاط قوت کتاب، پرداختن به رابطه عاشقانه سیدعلی با همسرش «دعا» در میان آشوب‌های جنگ است. نویسنده به خوبی نشان می‌دهد چگونه این عشق در بستر حوادث سخت جنگ شکل گرفت و تداوم یافت. کتاب به زیبایی، تقابل عشق به وطن و عشق به خانواده را در زندگی این شهید بزرگوار به تصویر می‌کشد.

خواندن کتاب کنعان را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات پایداری و مقاومت اثری ارزشمند محسوب می‌شود. جوانانی که می‌خواهند با سبک زندگی و ایثارگری‌های مبارزان راه حق آشنا شوند، از مطالعه این کتاب بهره‌های فراوان خواهند برد. همچنین، پژوهشگران تاریخ معاصر خاورمیانه و کسانی که به دنبال درک بهتر فضای فرهنگی-اجتماعی منطقه در سال‌های جنگ هستند، می‌توانند از این اثر به عنوان منبعی قابل اعتماد استفاده کنند.
«کنعان» بیش از یک رمان تاریخی، درس‌نامه‌ای است از عشق، ایثار و ازخودگذشتگی.مطالعه این اثر می‌تواند برای نسل جوان بسیار الهام‌بخش و آموزنده باشد.

در بخشی از کتاب کنعان می‌خوانیم:

«سید علی چیزی نمی‌گوید و سری به نشانه‌ی ادب خم می‌کند. چهار گالن پشت هایلوکس گذاشته است. نوبت دوتای دیگر است، پیرمرد عقب می‌رود و احتمالا جایی کنار جوی آب می‌نشیند تا نفس چاق کند. سید علی دو گالن دیگر برمی‌دارد، نفس‌نفس می‌زند: «علوم عربی و دینی از همه بهتر است یا… اصلا چطور است نظامی شوم؛ عسکری. حوصله‌ی درس را ندارم.» گالن‌ها پشت هایلوکس سوار می‌شوند؛ ناگهان دستی محکم، مچ سیدعلی را می‌گیرد. از نفس افتاده است، سر برمی‌گرداند، پلیس است. پلیس دیگری هم در کنارش ایستاده. عصبانی‌اند و دست به سلاح. پلیسی که دست سید علی را گرفته، یک کلمه بیشتر نمی‌گوید: التهریب!»