کتاب روزنامه‌نگاری در عمل نوشته‌ی هلن سیسونز و با ترجمه‌ی محمدتقی‌زاده مطلق، اثری جامع و کاربردی برای کسانی است که می‌خواهند به‌طور جدی وارد دنیای روزنامه‌نگاری شوند یا مهارت‌های حرفه‌ای خود را در این عرصه ارتقا دهند. این کتاب که توسط انتشارات همشهری منتشر شده، در سال 1390 موفق به دریافت جایزه کتاب سال مطبوعات در نمایشگاه بین‌المللی مطبوعات شد و همچنان یکی از منابع معتبر آموزش روزنامه‌نگاری در ایران به شمار می‌رود.

درباره کتاب روزنامه‌نگاری در عمل

سیسونز در این اثر، روزنامه‌نگاری را نه‌فقط به‌عنوان یک مهارت فنی، بلکه به‌عنوان یک فرآیند حرفه‌ای، اخلاقی و در عین حال خلاقانه معرفی می‌کند. کتاب با تمرکز بر جنبه‌های عملی کار خبری، از انتخاب و تشخیص ارزش خبری گرفته تا نگارش حرفه‌ای، مصاحبه، تنظیم گزارش برای رسانه‌های مکتوب، صوتی و تصویری و عبور از چالش‌های اخلاقی و فنی، مسیر یادگیری را با مثال‌ها و تجربه‌های روزنامه‌نگاران واقعی همراه می‌سازد.
ویژگی برجسته‌ی کتاب، استفاده از روایت‌ها و تجربه‌های واقعی خبرنگاران حرفه‌ای در رسانه‌های مختلف است؛ این سبک روایی، یادگیری را ملموس‌تر و کاربردی‌تر کرده و خواننده را از چارچوب‌های صرفاً تئوریک دور می‌سازد.

خواندن کتاب روزنامه‌نگاری در عمل را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب منبعی ارزشمند برای روزنامه‌نگاران تازه‌کار، دانشجویان ارتباطات و روزنامه‌نگاری، و حتی خبرنگاران با سابقه‌ای است که به دنبال به‌روزرسانی دانش و مهارت‌های خود در دنیای رسانه‌های نوین هستند. همچنین برای کسانی که قصد دارند با درک درست از فرآیند تولید خبر و روایت آن، وارد حوزه‌های تحلیل رسانه‌ای یا مدیریت خبری شوند، روزنامه‌نگاری در عمل یک مرجع آموزشی قابل اعتماد است.

در بخشی از کتاب روزنامه‌نگاری در عمل می‌خوانیم:

چگونه می‌توان روزنامه‌نگار بود ِورای تجربۀ روزنامه‌نگاری موضوع‌هایی از زندگی واقعی را بیان می‌کند و به تبیین جهان شخصی مستقیم می‌پردازد. روزنامه‌نگارهای خوب به جاهایی‌که عامه مردم قادر به دیدن ِ دانش آن نیستند، پرتو روشنایی می‌اندازند، در جایی که تاریکی جهل حاکم باشد، روشنایی میبرند و در صورتی‌که روزنامه‌نگارهای بسیار خوبی باشند، به جایی‌که بیزاری و کراهت حاکم است، همدلی میبرند و در جایی‌که لختی و سستی غلبه داشته باشد، ناقل حرکت و عمل‌اند. روزنامه‌نگار دربارۀ یک موضوع به گردآوری اطلاعات میپردازد، دربارۀ این‌که چه میزان از اطالعات را در مطلب خود بگنجاند و کدام بخش را حذف کند، این‌که چه ساختاری برای مطلب خود انتخاب کند و برای بیان آن از چه واژه‌هایی استفاده کند، تصمیم می‌گیرد. آن‌ها اگر نتوانند آنچه را که یافته‌اند به مخاطبانشان منتقل کنند، همۀ این‌کارها اتلاف وقت خواهد بود. اگر هیچ‌‌کس مطلب آن‌ها را نخواند یا به آن گوش ندهد یا آن را نگاه نکند، در آن صورت، روزنامه‌نگار نمی‌تواند به کسی اطلاع و آموزش دهد یا کسی را به شور آورد. از این رو، ما باید رویدادهایی بیابیم که مردم به آن‌ها علاقه‌مند شوند و این رویدادها را به هیجان‌انگیزترین و در عین حال صادقانه‌ترین شکل ممکن برای آن‌ها بازگو کنیم.