رضایت از زندگی مفهومی ذهنی و منحصر به فرد برای هر انسان است و به ارزیابی های شناختی یک فرد از زندگی اش اشاره دارد. این مفهوم یک ارزیابی کلی از زندگی و فرایندی مبتنی بر فضاوت فردی است؛ یعنی، فرد بر اساس معیارهای شخصی خود کیفیت زندگی اش را می سنجد. عوامل مختلفی از قبیل ثروت و مسکن و امینت و دوستان، امید، سخت گیری، باورهای مذهبی، روابط و مدیریت خانواده، پیشرفت و موقعیت، روابط اجتماعی و تحصیل، خودباوری و عزت نفس، حمایت های محیطی و منابع، شغل و غذا، سلامتی جسمی و روانی، ویژگی های شخصیتی و عوامل جمعیت شناختی شامل جنسیت، گروه سنی، ازدواج، موقعیت اقتصادی و اجتماعی، فرهنگ و خطرپذیری و... می توانند بر میزان رضایت افراد از زندگیشان تاثیر بگذارند. وجود بیماری های مزمن نیز بر میزان رضایت از زندگی افراد موثر است. حتا شادکامی افراد نیز تحت تاثیر این مقوله قرار می گیرد. عدم همخوانی بین اهداف، تمایلات و نیازها که غالبا به دلیل وجود مسائل و مشکلات خاص پدید می آیند، در بروز نارضایتی موثرند.