کتاب آنژلیک؛ پاندورا اثر ژرار دو نروال، اثری شاعرانه، خیال‌پردازانه و روان‌کاوانه است که در قالب دو داستان کوتاه با فضایی مشترک عرضه می‌شود. نروال، از نویسندگان مهم قرن نوزدهم فرانسه، با نثری رؤیاگونه و تصویری، دست به احضار خاطره‌ها، وسواس‌ها و آرزوهایی می‌زند که کمتر به دنیای واقعیت راه می‌یابند. او ادبیات را نه روایت واقعیت، بلکه پژواکی از ضمیر ناخودآگاه می‌بیند؛ همان‌جا که عشق، هویت، ترس و میل به شکلی مبهم و گاه ترسناک خود را نشان می‌دهند.

درباره کتاب آنژلیک پاندورا

در داستان نخست، آنژلیک، با مردی روبه‌رو هستیم که در جست‌وجوی تصویری خیالی از عشق است؛ زنی که بیش از آن‌که واقعی باشد، اثیری و آرمانی است. ماجرا، بیشتر روایتی درونی از تمنای کمال و وصال نایافتنی‌ست تا یک داستان عاشقانه‌ی کلاسیک. شخصیت زن در اینجا، استعاره‌ای از میل بشر به تمامیّت است؛ چهره‌ای دوردست و درخشان که هیچ‌گاه دست‌یافتنی نیست.
در پاندورا، نروال این مضمون را با رنگی اسطوره‌ای بازآفرینی می‌کند. پاندورا، مانند چهره‌ی نام‌آشنای اسطوره یونان، زنی‌ست که زیبایی‌اش با فریب و تباهی آمیخته است. مرد داستان، مجذوب این چهره‌ی رازآلود می‌شود، اما با نزدیک‌تر شدن به او، بیشتر در چاه تردید و ترس فرو می‌رود. در اینجا، زن تبدیل به نمادی از وسوسه و ناپایداری حقیقت می‌شود؛ چیزی که می‌درخشد اما گمراه می‌کند.هر دو داستان، بیش از آنکه درباره‌ی عشق باشند، درباره‌ی تصویر عشق‌اند؛ تصویری که ریشه در ذهن دارد، نه در واقعیت. نروال با بهره‌گیری از زبانی نمادین و روان‌کاوانه، خواننده را به دنیایی می‌برد که در آن تمایز خیال و واقعیت از میان رفته است.

خواندن کتاب آنژلیک پاندورا را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

آنژلیک؛ پاندورا مناسب خوانندگانی‌ست که به ادبیات کلاسیک اروپایی، نثر شاعرانه، و روایت‌های روان‌شناختی و خیال‌پرداز علاقه دارند. این کتاب برای کسانی جذاب است که از عاشقانه‌های ساده فاصله گرفته‌اند و به دنبال متونی عمیق‌تر در باب عشق، ذهن، خاطره و هویت می‌گردند. دوستداران ادبیات فلسفی، روان‌تحلیلی و اسطوره‌پردازی نیز از این اثر لذت خواهند برد. اگر می‌خواهید داستانی بخوانید که بیش از روایت، آینه‌ای از تمنای انسان باشد، این کتاب برای شماست.