مولف
علی صبوحی طسوجی
کتاب «درسگفتارهای تدبر در قرآن کریم 57 - انفاق مال و جان - شاهراه گسترش عدالت در جامعه» نوشته علی صبوحی طسوجی است و پنجمین جلد از مجموعه درس گفتارهای ایشان درباره تدبر در قرآن کریم می‌باشد. این کتاب به تدبر در سوره مبارکه حدید می‌پردازد و موضوع اصلی آن انفاق مال و جان به عنوان راهی اساسی برای گسترش عدالت در جامعه است. در این اثر، نویسنده به اهمیت انفاق در قرآن و نقش آن در تحقق عدالت اجتماعی تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که انفاق تنها به معنای بخشیدن مال نیست، بلکه شامل ایثار جان و فداکاری نیز می‌شود. سوره حدید به عنوان شاخص ایمان معیار معرفی شده و انفاق را شرط اصلی تحقق آرمان اقامه قسط در زمین می‌داند. کتاب به بررسی ابعاد مختلف انفاق از منظر قرآن و عترت می‌پردازد، فواید آن مانند جلوگیری از هلاکت اجتماع، افزایش مال، ایجاد روحیه فداکاری، آمرزش گناهان و تقرب به خداوند را شرح می‌دهد. همچنین انگیزه‌ها و زیربناهای انفاق، از جمله عشق به خدا و دیدگاه توحیدی نسبت به مالکیت مال، مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده تأکید می‌کند که انفاق باید به گونه‌ای باشد که موجب زمین‌گیری و بیچارگی نشود و باید با شناخت و ظرفیت روحی افراد تناسب داشته باشد. به طور خلاصه، این کتاب با رویکردی قرآنی و تفسیری، انفاق را به عنوان شاهراهی برای گسترش عدالت اجتماعی معرفی می‌کند و از طریق تدبر در سوره حدید، به تبیین ابعاد معنوی، اخلاقی و اجتماعی آن می‌پردازد.
اگر بخواهیم سوره حدید را معیار سنجش ایمان خود قرار دهیم، بسیاری از ما مؤمن محسوب نمی‌شویم! سطح این سوره بسیار بالاست؛ البته نه آن‌طور که بگوییم هیچ بشری نمی‌تواند مؤمن شود؛ بلکه ماییم که با «ایمان» در سطوح بسیار پایینی برخورد کرده‌ایم. سوره‌ی حدید شاخص یک دین معیار است و این شاخص برای ما یک الگوی عالی محسوب می‌شود و تا این چشم‌انداز برای ما محقق نشود، ادعای منتظر امام زمان -عجل الله تعالی فرجه الشریف- بودن، یک ادعای واقعاً گزاف است.محتوای این کتاب حاصل سخن‌رانی‌های استاد است که در سال 1393 در هیئت قرآن و عترت شهر تهران ایراد شده است. این درسگفتار بر اساس سوره حدید و آیات مرتبط با انفاق و جهاد استوار است و نشان می‌دهد که انفاق تنها صرفاً مالی نیست، بلکه گذشتن از مال و جان در راه خداست. پیامبر اسلام مؤمنان را به انفاق دعوت می‌کند و این دعوت نشانه بیعت و ولایت است که مؤمنان باید به آن عمل کنند. همچنین این درسگفتار تأکید می‌کند که جامعه در شرایط حساسی قرار دارد و نیازمند انفاق و فداکاری مومنان است تا عدالت و قسط در جامعه برقرار شود. در این درسگفتار، انفاق به عنوان عملی معرفی می‌شود که ایمان حقیقی را اثبات می‌کند و مؤمنان را در زمره صدیقون و شهدا قرار می‌دهد. همچنین فلسفه انفاق فراتر از مبارزه با فقر است و شامل گذشت از همه سرمایه‌های مادی و معنوی انسان مانند جان، مقام و دانش نیز می‌شود. انفاق در این دیدگاه، عامل حرکت جامعه از ظلمات دنیاگرایی به نورانیت خداگرایی و برقراری نظام عدل و قسط است. درسگفتار به بررسی آفت‌ها، موانع و راهبردهای انفاق در جامعه می‌پردازد و آن را یک سوره کاملاً اجتماعی معرفی می‌کند که مسیر توحید، ایمان، انفاق، جهاد و عدالت را ترسیم می‌کند. بنابراین، محتوای این کتاب به تحلیل عمیق و تدبری در آیات قرآن درباره انفاق و اهمیت آن در ایجاد عدالت اجتماعی و تقویت ایمان می‌پردازد و نقش آن را در ساماندهی زندگی فردی و اجتماعی مؤمنان برجسته می‌سازد.
خواندن کتاب «درسگفتارهای تدبر در قرآن کریم 57 - انفاق مال و جان - شاهراه گسترش عدالت در جامعه» نوشته علی صبوحی طسوجی به کسانی توصیه می‌شود که به قرآن کریم، تفسیر و تدبر در کتاب آسمانی علاقه‌مند هستند. این کتاب که تدبری در سوره مبارکه حدید است، به موضوع انفاق مال و جان و نقش آن در تحقق عدالت اجتماعی می‌پردازد و برای کسانی که می‌خواهند درک عمیق‌تری از مفاهیم قرآنی و ارتباط آن با مسائل اجتماعی، سیاسی و نظامی داشته باشند، مفید است. این اثر برای افرادی که می‌خواهند ایمان خود را بر اساس معیارهای قرآن، به ویژه سوره حدید، بسنجند و به دنبال الگوی عالی برای زندگی دینی و اجتماعی هستند، نیز توصیه می‌شود. همچنین کسانی که می‌خواهند بدانند چگونه انفاق مالی و جانی می‌تواند مسیر گسترش عدالت در جامعه را هموار کند و نقش تعهد و اجابت دعوت پیامبر را در ایمان واقعی بفهمند، از مطالعه این کتاب بهره‌مند خواهند شد. بنابراین، خواندن این کتاب به علاقه‌مندان به فهم عمیق قرآن، پژوهشگران علوم قرآنی، فعالان اجتماعی و کسانی که به دنبال تقویت ایمان عملی و تحقق عدالت اجتماعی بر اساس آموزه‌های قرآنی هستند، توصیه می‌شود.
پیغمبر خدا از شما میثاق گرفته؛ یعنی تعهد گرفته که اگر مسلمان هستی، هر وقت دعوتت کردم که مال و جانت را کف دستت بگیری و به صحنه بیایی، باید لبیک بگویی. هر وقت گفتم «هل مِن ناصر؟» باید بگویی لبیک. هر وقت گفتم «هل مِن مُعین؟» باید بگویی لبیک. در این که بگویی من مؤمن به خدا هستم، مؤمن به پیغمبر هستم، نمازهایم را هم از این به بعد خوب می‌خوانم، روزه‌هایم را هم خوب می‌گیرم، حرفی نیست؛ اما ایمان، ایمان نیست مگر این که وقتی پیغمبر دعوتت کرد، اجابت کنی و بایستی. مگر نمی‌گویید مؤمن هستید؟ اگر مؤمن هستید، مگر با پیغمبر تعهد ندارید که دعوتش را اجابت کنید؟ پس شما را چه می‌شود که وقتی دعوتتان می‌کند، اجابتش نمی‌کنید؟
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» می‌باشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir
