کتاب «لنگ گرمابه آغا محمد خان قاجار» نوشته مصطفی محمدی، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه فارسی است. این کتاب با نثری داستانی و روایت‌هایی متنوع، به بیان قصه‌هایی می‌پردازد که در فضای تاریخی و فرهنگی ایران شکل گرفته‌اند و به زندگی و شخصیت‌های مختلفی اشاره دارند. ویراستاری کتاب را نجمه حسینیان‌فر بر عهده داشته است. این اثر در قالب داستان‌های کوتاه، با تمرکز بر جزئیات زندگی و موقعیت‌های انسانی، مخاطب را به دنیایی از روایت‌های ملموس و گاه طنزآمیز دعوت می‌کند که در پس آن‌ها بازتابی از فرهنگ و تاریخ ایران دیده می‌شود. عنوان کتاب اشاره‌ای نمادین دارد که می‌تواند کنایه‌ای از وضعیت‌ها و شخصیت‌های داستان‌ها باشد. کتاب «لنگ گرمابه آغا محمد خان قاجار» برای علاقه‌مندان به داستان کوتاه فارسی و کسانی که به روایت‌های فرهنگی و تاریخی ایران علاقه دارند، اثری جذاب و خواندنی است.

خواندن کتاب «لنگ گرمابه آغا محمد خان قاجار» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «لنگ گرمابه آغا محمد خان قاجار» را به کسانی توصیه می‌کنیم که: به داستان‌های کوتاه طنز و کمدی با فضایی تاریخی و فرهنگی علاقه‌مندند. دوست دارند روایت‌هایی با نثری ساده و جذاب درباره شخصیت‌ها و موقعیت‌های تاریخی ایران، به ویژه دوره قاجار، بخوانند. مخاطبانی که به ادبیات معاصر فارسی و داستان کوتاه ایرانی توجه دارند و دنبال آثار تازه و متفاوت هستند. کسانی که از ترکیب طنز و تاریخ لذت می‌برند و می‌خواهند با زبانی شیرین و گاه کنایه‌آمیز به گذشته ایران نگاه کنند. علاقه‌مندان به مطالعه آثاری که در آن‌ها فرهنگ، تاریخ و زندگی روزمره مردم در قالب داستان‌های کوتاه به تصویر کشیده شده است. این کتاب با روایت‌های متنوع و طنزآمیز خود، تجربه‌ای خواندنی و متفاوت از ادبیات داستانی معاصر ایران ارائه می‌دهد.

در بخشی از کتاب «لنگ گرمابه آغا محمد خان قاجار» می‌خوانیم

شاه ایران آغامحمدخان، سرخوش و شوخ‌وشنگ از میان آب گرم و مطبوع خزینه برخاست بیرون زد و در فضایی راحت دور خودش چرخید و رندانه رقصید. نزدیکان با دیدن او یک آن یاد دوران نوجوانی و جوانی‌اش افتادند که چهره و پیشانی‌بلندش چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کرد. حالا گرد شدن چشم همه همان و تماشاکردن و دست از هر کار دیگری کشیدن حاضران همان آغارعنا هم بند به بند شعر خودساخته‌اش را می‌خواند و دایره می‌زد که ناگهان لنگ آغامحمدخان هوا رفت و افتاد و به چشم برهم‌زدنی همه مجلسیان گرمابه کور و گم شدند الا غول‌بیابانی خاک‌برسر که دوید و هی داد زد: دور شید! کور شید!