دیوان حافظ

غزل حافظ، هم دارای سطوح عاشقانه چون غزل سعدی است، هم دارای سطوح عارفانه چون غزل عطار و مولانا و عراقی و هم از سوی دیگر وظیفه اصلی قصیده را که مدح است بر دوش دارد. از این رو شعر حافظ نماینده هر سه جریان عمده شعری قبل از اوست و قهرمان شعر او، هم معبود و هم معشوق و هم ممدوح است. شعر حافظ در محور عمودی، بیشتر دنیوی و عاشقانه یا مدحی است و مضامین مختلف از جمله عرفان در محورهای لفظی است و کسانی که شعر او را عرفانی می‌دانند به محور افقی توجه دارند، یعنی ابیات او را مستقل می‌پندارند.

درباره ی کتاب دیوان حافظ

انواع مختلف ایهام در اشعار حافظ به گونه‌ای است که این دیدگاه وجود دارد که حافظ برای اولین بار این صنعت را کشف کرده است. دیگر از مشخصات عمده شعر حافظ، طنز است که آن را در همه زمینه‌ها از جمله در زمینه خیالی به کار برده است و در زمینه‌های فکری گاهی خیام را به یاد می‌آورد. اما به طور کلی دیوان حافظ خلاصه‌ای از همه جریانات مهم و عهده ادبیات پیش از او است. او به شعر همه شاعران بزرگ مخصوصا به اشعار معاصران خود نیمی ‌از شاعران گروه تلفیق توجه داشت و بسیاری از غزلیات او اقتفای غزلیات آنان است. اما علو بیان ادبی او به همه نمونه‌های اصلی را تحت شعاع قرار می‌دهد.

خواندن کتاب دیوان حافظ را به چه کسانی توصیه می کنیم

این کتاب برای دوستداران اشعار غنی و پرمعنا، گنجینه‌ای بی‌پایان است . دیوان حافظ منبعی بنیادین برای تحقیق در زمینه ادبیات کلاسیک فارسی است . اشعار حافظ سرشار از مضامین عرفانی است و خواندن آن به شناخت عمیق‌تری از عرفان ایرانی کمک می‌کند .

در بخشی از کتاب دیوان حافظ می خوانیم

الا یا ای‌ها الساقی ادر کاسا و ناول‌ها****که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید****ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم****جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید****که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها