کتاب عشق خدا؛ چرا و چگونه؟ به قلم محمدحسن وکیلی، به بررسی اهمیت عشق و محبت به خداوند و راه‌های رسیدن به این مقام معنوی می‌پردازد. این اثر توسط مؤسسه خدمات مشاوره‌ای و پژوهش‌های اجتماعی آستان قدس رضوی منتشر شده و در زمره آثار معرفتی و تربیتی در حوزه عرفان اسلامی و تهذیب نفس قرار می‌گیرد. نویسنده با استناد به کلام امیرالمؤمنین علی (ع)، عشق به خدا را به آتشی تشبیه می‌کند که هرچه بر سر راهش باشد، شعله‌ور می‌سازد. این کتاب به دنبال پاسخ‌گویی به پرسش‌های بنیادینی مانند چرایی و چگونگی عشق به خدا و آثار این عشق در زندگی انسان است.

درباره کتاب عشق خدا؛ چرا و چگونه؟

کتاب عشق خدا؛ چرا و چگونه؟ در چند فصل به بررسی مفهوم عشق به خداوند می‌پردازد. نویسنده در ابتدا به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا باید به دنبال عشق خدا بود و سپس راه‌های رسیدن به این عشق را بررسی می‌کند. او تأکید دارد که عشق به خدا تنها با گفتار حاصل نمی‌شود، بلکه نیازمند تجربه‌ای معنوی و درک حضور خداوند در زندگی است. در ادامه، آثار و نتایج عشق به خدا در زندگی فردی و اجتماعی انسان مورد تحلیل قرار می‌گیرد. نویسنده با استفاده از آیات قرآن، روایات اهل‌بیت (ع) و تجربیات عرفانی، خواننده را به سمت درک عمیق‌تری از این مفهوم سوق می‌دهد. بخش‌هایی از کتاب نیز به بیان تجربیات مؤمنانی می‌پردازد که در مسیر عشق به خدا گام نهاده‌اند.

خواندن کتاب عشق خدا؛ چرا و چگونه؟ را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعات عرفانی، فلسفه اخلاق و تعالی روحی توصیه می‌شود. همچنین، افرادی که به دنبال درک عمیق‌تری از مفاهیم معنوی و راه‌های تقرب به خداوند هستند، می‌توانند از این کتاب بهره‌مند شوند. کتاب عشق خدا؛ چرا و چگونه؟ برای کسانی که در مسیر تهذیب نفس و خودسازی گام برمی‌دارند، منبعی ارزشمند و الهام‌بخش است. علاوه بر این، مربیان و مشاوران تربیتی نیز می‌توانند از این کتاب به عنوان مرجعی برای هدایت دیگران در مسیر معنویت استفاده کنند.

در بخشی از کتاب عشق خدا؛ چرا و چگونه؟ می‌خوانیم:

«مردم دنیا که عموماً به دنبال مال و شهرت و مقام و لذّت‌های دنیوی هستند. عموم متدیّنین هم که به دنبال آخرت هستند، در واقع به دنبال رسیدن به نعمت‌های بهشت و یا فرار از عذاب‌های جهنّم می‌باشند؛ حداکثر این است که قلبشان را به قلب ائمه علیهم‌السّلام متّصل کرده و یک رابطهٔ عاطفی و همراه با محبّت با اهل‌بیت علیهم‌السّلام و حجّت خدا برقرار می‌کنند. مثلاً با شنیدن نام حضرت سیدالشهداء علیه‌السّلام، قلبشان به سوی آن حضرت پر کشیده و اشکشان سرازیر می شود و دلتنگ ایشان می‌شوند.
اما واقعیّت امر این است که در بین ما کمتر کسی پیدا می‌شود که برای خدا و به عشق او اشک بریزد و در فراق خداوند متعال بسوزد و گریه کند. اصلاً وقتی از فراق خداوند صحبت می‌شود، می‌گوییم مگر خدا هم فراق دارد؟ مگر خدا کجاست که ما بخواهیم در فراق او بسوزیم؟
ما تصوّری از وصال خدا و احساس دردی از فراق خدا نداشته و اشک و ناله و زاری از دوری خدا و محبّت نسبت به او نداریم. مؤمنینی که موفّق هستند، نیمه‌های شب از خواب برمی‌خیزند و از خوف خدا اشک می‌ریزند ولی کمتر پیش می‌آید که از درد فراق خداوند گریه کنند در حالی که سنّت پیامبر اکرم و اهل‌بیت علیهم‌السّلام این طور بوده که در فراق خدای متعال می‌سوخته و اشک می‌ریختند.
سؤال: محبّت خدا در این عالم چه کاری انجام می‌دهد و چه فایده ای دارد؟
در پاسخ باید گفت هر انسانی بداند یا نداند، در زندگی ذاتاً و فطرتاً در جستجوی لذّت‌بخش‌ترین امور است و به دنبال آرامش و خوشی می‌گردد؛ مسلّماً انس با خداوند و عشق خدا و وصال الهی، شیرین‌ترین و ارزشمندترین چیزی است که هر انسانی در عالم باید به دنبال آن باشد. اگر کسی به آنجا رسید، بهرهٔ خودش را برده و الّا محروم و دست خالی از دنیا می‌رود. البته راه رسیدن به محبّت خدا، راه آسانی نیست؛ این راه، راهِ دشواری است و کسی که می‌خواهد در این مسیر قدم بردارد باید عزم استواری داشته باشد.»