دشمن واقعی در درون ماست. در عمق روان‌مان پنهان شده و سایه‌ای ترسناک بر زندگی‌مان می‌افکند. تنها زمانی می‌توانیم بر این دشمن غلبه کنیم و آن را به یاری خود تبدیل کنیم که ابتدا آن را بشناسیم. کتاب ملاقات با سایه در کنار ماست تا ما را با حقیقت درون خود آشنا کند: آن‌چه که در روان ما به عنوان «سایه» پنهان است. درون هر یک از ما بخش‌هایی تاریک و ناشناخته وجود دارد که کانی زوایگ و جرمی آبرامز با بهره‌گیری از نظریات روان‌کاوان برجسته‌ای چون کارل یونگ، درباره‌ی مقولات «سایه»، «ایگو»، «مسئله‌ی شر» و تأثیر سایه بر شیوه‌ی حکومت‌داری صحبت می‌کنند.

درباره ی کتاب ملاقات با سایه - قدرت پنهان نیمه تاریک سرشت انسان

چه بخواهیم چه نه، باید این واقعیت را بپذیریم: آن‌چه در آینه می‌بینیم حقیقت کاملی از وجود ما نیست. ادعا داریم که فردی قوی و مصمم هستیم و می‌توانیم زندگی خود و دیگران را نجات دهیم. دلمان می‌خواهد فردی مستقل و بی‌نیاز از محبت و توجه دیگران باشیم که ضعف و ناتوانی را تا به‌حال تجربه نکرده. آن‌قدر در ذهنمان راجع‌به خود دروغ گفته‌ایم و فقط بخشی از خود را باور کرده‌ایم که حالا دیگر نمی‌توانیم واقعیت را ببینیم. اگر هم کسی پیدا شود و وجود ما را در برابر آینه بنشاند، دیدن آن را تاب نمی‌آوریم و آینه را می‌شکنیم؛ اما همیشه جای خالی تکه‌های آن را بر هویت خود احساس می‌کنیم. بخشی از شخصیت ما همچون حضور کودکی نامشروع در خانه‌ی ماست.

خواندن کتاب ملاقات با سایه - قدرت پنهان نیمه تاریک سرشت انسان را به چه کسانی توصیه می کنیم

شاید درک کردن نظریه‌ی ایگو و سایه و مهم‌تر از آن، پذیرفتن این واقعیت تلخ که ما با آن‌چه درباره‌ی خود تصور می‌کنیم متفاوتیم، برایمان سخت باشد؛ اما چه سخت چه راحت، «سایه» واقعیت تاریکی است که در روان ما وجود دارد. کتاب ملاقات با سایه به ما کمک می‌کند که با این حقیقت مواجه شویم و بخش ناخودآگاه ذهن و نقش آن در اجتماع و فلسفه را بهتر بشناسیم. این کتاب برای علاقه‌مندان به موضوعات روان‌شناسی مناسب است.

در بخشی از کتاب ملاقات با سایه - قدرت پنهان نیمه تاریک سرشت انسان می خوانیم

سرکوب خاطرات مهم، ارزیابی‌ها، احساسات، ناامیدی‌ها، آرزوها و نیازها موجب می‌شود شخص خود را از دسترسی به داده‌های حیاتی محروم کند و، وقتی تلاش می‌کند به زندگی و مشکلات خود بیندیشد، به مبارزه در تاریکی محکوم شود؛ زیرا اطلاعات اصلی را گم کرده است. علاوه‌بر این، نیاز به محافظت از سرکوب‌هایش، برای حفظ دفاع‌هایی که از آن‌ها بهره می‌برد، ناخودآگاه عمل می‌کند تا ذهن او را از راه‌های «خطرناک» تفکر دور نگه دارد؛ راه‌هایی فکری که ممکن است به «تحریک» یا فعال‌سازی مجدد مخفی‌سازی یا ترس منجر شود. مواد تحریف و منطقی‌سازی عملاً اجتناب‌ناپذیرند.