در ماگادان کسی پیر نمی شود اثری است به قلم اتابک فتح الله زاده، که برگرفته از یادمانده های دکتر عطاء صفوی از اردوگاه های دایی یوسف می باشد. عنوان فرعی این اثر، اشاره به روزهای دهشتناکی دارد که عطا صفوی در اردوگاه های کار اجباری ژوزف استالین گذراند. اتابک فتح الله زاده که خود از مهاجران سیاسی بازمانده از دوران استالین در اتحاد جماهیر شوروی بود، پس از این که با عطا صفوی ملاقات کرد، ناگفته ای ها را از زبان او شنید که هم حس کنجکاوی وی را برانگیخت و هم به جهت دردناک بودن سرنوشت این پزشک خوش نام، او را متاثر ساخت.

زندگی سخت و دشوار دکتر عطا صفوی پیش از این نیز او را شهره ی ایرانیان ساکن شوروی ساخته بود اما انتشار کتاب در ماگادان کسی پیر نمی شود، که حاصل مکالمه های تلفنی، مصاحبه و سوال و جواب های متنوع اتابک فتح الله زاده بود، سبب شد تا سرگذشت این پزشک ایرانی، در داخل و خارج کشور، بازتاب گسترده ای پیدا کند. دکتر عطا صفوی، جراح و اورولوژیست ایرانی، بعد از جنگ جهانی دوم به جهت عقاید سیاسی اش تحت تعقیب حاکمیت ایران، به شوروی متواری شد و به جهت عبور غیرقانونی از مرز، به بازداشت درآمد. نتیجه ی محاکمه و تحمل حبس به مدت دو سال، دادگاهی دیگر بود که در آن به اتهام جاسوسی برای آمریکا و ایران، بیست و پنج سال حبس برایش بریده شد. در سال 1948 زمانی که زلزله ی وحشتناک عشق آباد، زندان را بر سر او ویران کرد، تقریبا زنده به گور شده بود که از زیر آوار بیرون کشیده شد و به جایی بدتر، در یکی از شرقی ترین زندان های روسیه به نام ماگادان زندانی شد.