در کتاب انور خوجه یا مشت سرخ آهنین به قلم بلندی فوزیو آمده است که استالینیسم، آن مرحله ی به خصوص وحشیانه ی کمونیسم است که با درگذشت ژوزف استالین در سال 1953 یا حداقل با اصلاحات خروشچف در سال 1956، در بیشتر مناطق اروپای شرقی به پایان رسید. با این حال، در کشور آلبانی، استالینیسم تا سال 1990 تقریبا به صورتی ناخوشایند ماندگار شد.

 

رژیمی که دیکتاتور آلبانی، انور خوجه آن را از زمان اشغال کمونیسم در سال 1944 تا زمان مرگ وی در 1985 رهبری کرد، و آن را تحت عنوان جانشین خود رامیز آلیا تا سال 1990 ادامه داد، سلطنت وحشت آوری بود که طی آن در بالکان، یک صدای مخالف و معترض شنیده نمی شد؛ به این ترتیب کشوری اروپایی همانند کره شمالی امروز از سایر نقاط جدا شده بود. هنگامی که سرانجام سیستم کمونیستی آلبانی سقوط کرد، جمعیتی خسته را بر جای گذاشت که پس از گذشت چندین دهه پاکسازی و ترور سیاسی، وحشت زده و گیج بر جا مانده بودند. همچنین کشوری با اقتصاد ضعیف و شکننده بر جای گذاشت، کشوری که فقر شدید در آن عادی شده بود. در دهه های بعد از مرگ انور خوجه، آلبانی پیشرفت چشمگیری را از نظر سیاسی و اقتصادی نشان داد، اما شبح خوجه همچنان بر سر این کشور ماندگار است.

 

روزنامه نگار، بلندی فوزیو، با استفاده از اسناد و مدارک دیده نشده و مصاحبه های دست اول، زندگی یک حاکم مستبد را در زندگی نامه ای به نگارش درآورده که خواندن آن برای هر کس که به تاریخ بالکان و مطالعات کمونیستی علاقه مند است، ضروری می باشد.