طبق شرح کتب مقدّس، انسان از آغاز خلقت از جنّت به دنیا هبوط کرده است. این هبوط، اولین نزول آدم از مراتب عالی به بدن جسمانی است. ایده اصلی کتاب بر این است که انسان در حال تجربه یک هبوط دوم در عصر حاضر است. این هبوط دوم از جهان فیزیکی به دنیای سایبری رخ می‌دهد، که در آن انسان یک لایه جدید از وجود به نام دنیای دیجیتال را کشف کرده است. در این دنیای جدید، انسان نیز بدنی متناسب به نام آواتار خواهد داشت. کتاب هبوط دوم، با نگاهی آینده‌پژوهانه، به معرفی این هبوط دوم به‌عنوان یک سفر وجودی کامل و بررسی برخی ابعاد آن پرداخته است.

خواندن کتاب هبوط دوم - نظریه در آینده انتولوژیک فضای سایبر و گشایش امکان زندگی در - لایه چهارم هستی را به چه کسانی توصیه می کنیم

خواندن این کتاب به افرادی که به آینده‌پژوهی و مفاهیم وجودی علاقه دارند، توصیه می‌شود. همچنین برای دانشجویان و محققان حوزه فلسفه و تکنولوژی بسیار مفید است. 

در بخشی از کتاب هبوط دوم - نظریه در آینده انتولوژیک فضای سایبر و گشایش امکان زندگی در - لایه چهارم هستی می خوانیم

من یک دانشجوی خوابگاهی بودم در خوابگاه طرشت 3؛ یکی از خوابگاه‌های پسرانۀ دانشگاه شریف در غرب تهران. دانشجوها در محوطۀ خوابگاه، تجمّع کرده بودند: یک تجمّع اعتراضی به وضعیت. حدود سال‌های 84 یا 85 بود. بیشتر اعتراضشان متوجه خدماتی بود که باید دانشگاه به دانشجوها می‌داد. جمعیت زیادی جمع شده بودند. محوطۀ دانشگاه، محوطۀ بزرگی نبود و دانشجوها، بارهاوبارها سر تا ته محوطه را از میان بلوک‌های 2 و 3 خوابگاه رفتند و شعار دادند. همین‌طور دست می‌زدند و فریاد می‌زدند. من هم کنار جمعیت ایستاده بودم. یک شعار جدّی‌شان که در خاطر من حک شده است و بعید است روزی از خاطرم برود، این بود: آب، غذا، اینترنت! آب، غذا، اینترنت! شعار عجیبی بود. همان‌موقع هم با خودم فکر می‌کردم که بدانند یا ندانند، دارند شعار عجیبی می‌دهند. شعار، زیاده‌خواهانه نبود؛ عجیب بود.