تئاتر و ادبیات نمایشی و نظریه را نمی‌توان به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار داد، زیرا درک و استفاده از مفاهیم مدرن ادبیات و هنر به شدت به روش‌های نظریه‌پردازی در این حوزه‌ها وابسته است. نظریه‌های مرتبط با مطالعات ادبیات نمایشی را می‌توان در یک فرآیند بینارشته‌ای که اساس این کتاب نیز بر پایه رویکردی بینارشته‌ای بنا شده، به دو دسته تقسیم کرد: نظریه‌های انتزاعی و نظریه‌های کاربردی.

خواندن کتاب نظریه های جدید در مطالعات ادبیات نمایشی و تئاتر را به چه کسانی توصیه می کنیم

خواندن این کتاب به دانشجویان و پژوهشگران ادبیات نمایشی، تئاتر و نظریه‌های هنری توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب نظریه های جدید در مطالعات ادبیات نمایشی و تئاتر می خوانیم

«در اشعار وی اول شخص مفرد آشکارا مورد تأ‌کید قرار می‌گیرد. آثار او تحول شگرفی را در یونان باستان متبلور ساخت. با این اثر هزیود به‌تدریج زمینه‌های شکل‌گیری تفکر فلسفی و اندیشۀ زندگی اجتماعی و عادی بر اندیشۀ مینوی و قدسی برتری یافت. به همین دلیل فلسفه در واقع در امتداد تحول فرهنگ و جامعه شکل گرفت و در ادامه، این نوع تفکر زمینه را برای شکل‌گیری مفهوم تئاتر و ادبیات دراماتیک فراهم ساخت. به عبارتی اندیشۀ تئاتری و تفکر دراماتیک محصول خرد غیر‌اساطیری و شعور جامعه‌شناختی و فرهنگی است. با ظهور اندیشه فلسفی در یونان باستان اولین دگرگونی اساسی در بنیاد و ساختار برداشت اساطیری پدیدار گشت. البته در ابتدا اندیشه فلسفی هنوز پیوندهای خود را با سنت اساطیری حفظ کرده بود اما با ظهور کاوشگران طبیعت رفته‌رفته به روش استدلال منطقی جانشین برداشت‌های استعاری گردید. خرد یونانی یا لوگوس فلسفی در اواسط سده‌های هشتم و هفتم پیش از میلاد و در بستر رویکرد اساطیری تولد یافت. درنتیجۀ این امر، اندیشه از قلمرو اسطوره جدا گشت و فراسوی آن گام‌ها نهاد ... بعدها انقلاب فلسفی یونان با ظهور سوفیست‌ها به اوج خود رسید. در رویکرد فلسفی سوفیست‌ها راهبرد ناخودآگاه اساطیری جای خود را به استدلال‌های خودآگاه فلسفی بخشید. پس سوفیسم گرایش سوفسطایی و نه یک نحلۀ فلسفی با فلسفۀ پیشین یونانی از جهت موضوع موردبحث خود، یعنی انسان و تمدن و عادات انسان، اختلاف داشت: دربارۀ جهان صغیر بحث می‌کرد نه جهان کبیر. انسان خودآگاه می‌شد: چنان‌که سوفوکل می‌گوید: معجزات و بدین‌طریق در جهان بسیار است، اما معجزه‌ای بزرگ‌تر از انسان نیست. سوفسطائیان به برگرداندن توجه فیلسوفان به انسان به‌مثابهٔ سوژه، به مسیر متفکران بعدی یعنی افلاطون و ارسطو یاری رساندند و به‌تبع این رویکرد تصور باطلی نیست بازشناختن تأثیر سوفیسم در سرود سوفوکل برای پیشرفت آدمی در آنتیگونه و در بحث‌های نظری که در درام یونانی، مثلا ً در محاورۀ مشهور ملیان در نمایشنامه‌های اوریپید آمده است و نیز آثار مورخان یونانی، مثلا مشهورترین گفتار پروتا گوراس در کتاب وی، حقیقت یا در صفحات توسیدید بطلان استدلالات اقوال مندرج است، دایر بر اینکه انسان مقیاس همۀ چیزهاست، مقیاس هستی، چیزهایی که هست و مقیاس نیستی چیزهایی که نیست.»