«من و هیولای من» داستانی است که به بررسی چگونگی بیان نگرانی‌ها می‌پردازد. اما چگونه می‌توان درباره‌ی این احساسات صحبت کرد؟ چگونه می‌توان نگرانی‌ها را به موجودی قابل لمس تبدیل کرد تا بتوان آن‌ها را به زبان آورد؟ نادیا حسین، نویسنده‌ی این کتاب، به این موضوع فکر کرده و با همکاری ایلا بیلی، تصویرگر اثر، به نگرانی‌ها شکل و شمایل داده است. از منظر پسرک داستان، «نگرانی» به صورت هیولایی بزرگ تجسم یافته که همیشه او را تعقیب می‌کند. این هیولا آن‌قدر بزرگ است که قد پسرک فقط به شکم او می‌رسد! پسرک آرزو دارد خوشحال باشد و به همین دلیل می‌خواهد که مادر، پدر و حتی برادرش این هیولا را از او دور کنند؛ اما هر بار که می‌خواهد درباره‌ی نگرانی‌هایش با آن‌ها صحبت کند، هیولای بدخلق در کمد، پشت لباس‌های آویزان یا زیر تخت قایم می‌شود. واقعاً موقعیت دشوار و پیچیده‌ای است! به نظر شما چه راهی برای رهایی از این هیولا وجود دارد؟

خواندن کتاب هیولای من و من را به چه کسانی توصیه می کنیم

این کتاب، برای کودکان 3 الی 6 سال مناسب است، همچنین از آنجا که کتاب درباره‌ی احساساتی صحبت می‌کند که هر فردی در زندگی‌اش احساس می‌کند، مطالعه‌ی آن برای بزرگسالان نیز توصیه می شود.

در بخشی از کتاب هیولای من و من می خوانیم

من همیشه هیولایم را می‌شناختم.
او همیشه این‌جاست.
و همه‌چیز را درباره‌ی من می‌داند.
شاید هیولایم هم‌زمان با من به دنیا آمده.
شاید هم وقتی راه رفتن و حرف زدن یاد گرفتم، پیدایش شده.
یادم نیست.