کتاب شهادت طلبان - جلد اول، بخشی از مجموعه دو جلدی «شهادت طلبان» است که به بررسی تاریخچه عملیات شهادت طلبانه در لبنان و فلسطین می‌پردازد. این کتاب به دو بخش مقاومت در لبنان تقسیم می‌شود: مقاومت علیه اشغالگران و مقاومت علیه مداخله‌گران. مقاومت علیه اشغالگران: این بخش به مقابله با پیروزی ایران در جنگ با صدام و توطئه مشترک بین نیروهای بعثی و صهیونیستی برای حمله اسرائیل به لبنان اشاره دارد. عملیات شهادت طلبانه علیه متجاوزان صهیونیست در لبنان بررسی شده است که به فرار آنها منجر شد. مقاومت علیه مداخله‌گران: این بخش به حضور نیروهای غربی مانند آمریکا، فرانسه، انگلیس، و ایتالیا به بهانه برقراری آتش بس و صلح اشاره دارد. در واقع، هدف اصلی آنها نجات اسرائیل از بحران لبنان و مقابله با مقاومت مردمی بود. این بخش نیز به عملیات شهادت طلبانه علیه پایگاه‌های دیپلماتیک و نظامی مداخلهگران می‌پردازد. کتاب شهادت طلبان بر اساس مصاحبه‌های اختصاصی با دبیرکل حزب الله تا رزمندگان مقاومت اسلامی نوشته شده است. این اثر به زندگی شهدایی می‌پردازد که در راه آزادی و آزادگی جان خود را فدا کردند و نامشان را در تاریخ ماندگار کردند. کتاب به موضوعاتی مانند حمله اسرائیل به لبنان در سال 1982، نقش آریل شارون در این حمله، و جنایات او در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا نیز اشاره دارد.

خواندن کتاب شهادت طلبان - جلد اول را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به تاریخ مقاومت و مبارزات آزادی‌خواهانه: این کتاب به بررسی عملیات‌های شهادت‌طلبانه در لبنان و فلسطین پرداخته و زندگی شهدایی را روایت می‌کند که جان خود را در راه آزادی فدا کرده‌اند. پژوهشگران حوزه دفاع مقدس و مقاومت اسلامی: اثر حمید داودآبادی با نگاهی جامع به تاریخچه مبارزات لبنان و فلسطین، منبعی ارزشمند برای تحقیق در این زمینه است. دانشجویان و فعالان حوزه مطالعات سیاسی و اجتماعی: این کتاب به تحلیل حضور نیروهای غربی در منطقه و تأثیر آن بر مقاومت مردمی پرداخته که می‌تواند برای مطالعات سیاسی مفید باشد. علاقه‌مندان به زندگینامه شهدا: کتاب شامل روایت‌هایی از زندگی شهدای مقاومت است که برای مخاطبانی که به داستان‌های الهام‌بخش علاقه دارند، جذاب خواهد بود. این اثر مناسب کسانی است که به دنبال شناخت عمیق‌تر از مفهوم مقاومت و شهادت‌طلبی در تاریخ معاصر هستند.

در بخشی از کتاب شهادت طلبان - جلد اول می‌خوانیم

برائت‌جویی اسرائیل: اسرائیل طی بیانیه‌ای، فالانژیست‌های لبنان را به ارتکاب جنایت در اردوگاه‌های فلسطینی متهم کرد. در این بیانیه که از سوی ژنرال رافائل ایتان، رئیس ستاد ارتش ‌اسرائیل به‌مناسبت "روز غفران" خطاب به سربازانش منتشر شد، آمده است: «نیروهای کتائب به‌نیت پاک‌سازی اردوگاه‌های فلسطینی از نیروهای تروریست، وارد آن‌جا شدند و بدون تفاوت قائل شدن بین زنان و مردان، پیران و کودکان، به وحشیانه‌ترین شکل ممکن بی‌گناهان را قتل‌عام کردند و این کار از بزرگ‌ترین جرائم ضدبشری است. ارتش ‌اسرائیل به‌محض اطلاع از کشتار افراد بی‌گناه، نسبت به جلوگیری از ادامه کشتار اقدام کرد.» مجله‌ تایم در روز 21 فوریه 1983 در روایتی اشاره کرده بود که شارون با خانواده‌ی جُمَیِّل درخصوص نیاز به انتقام‌گیری فالانژیست‌ها از ترور بشیر جمیل مذاکراتی داشته است. درپی انتشار این مطلب، شارون در دادگاه‌های آمریکا و اسرائیل دعوی خسارت 50 میلیون دلاری به‌جهت افترای وارد شده را اقامه کرد که هیئت ‌منصفه مقاله را نادرست و افتراآمیز تشخیص داد. با این وصف، تایم دعوا را در دیوان‌عالی آمریکا به‌سود خود پایان داد، زیرا شارون نتوانست سوء‌نیت نویسندگان مجله را آن‌چنان که به‌موجب قانون افترای ایالات متحده لازم بود، اثبات کند. گزارش کمیسیون مک‌براید: سال 1982 (1361)، یک کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق درخصوص موارد گزارش شده‌ی نقض حقوق بین‌الملل توسط اسرائیل در طول تهاجمش به لبنان با ریاست "شان مک‌براید" شکل گرفت. کمیسیون ضمن تحقیق ‌محلی در منطقه‌ی جنگ‌زده، اظهارات شاهدان را در لبنان، اردن، سوریه، انگلیس و نروژ مورد استماع قرار داد. دولت رژیم صهیونیستی حاضر به مشارکت در این کمیسیون نشد. گزارش کمیسیون با عنوان "اسرائیل در لبنان"، چنین نتیجه‌گیری کرد که نیروها یا مقامات اسرائیلی، مستقیم یا غیرمستقیم مسئول جنایات و سایر کشتارهایی هستند که گزارش شده توسط شبه‌نظامیان لبنانی در کمپ‌های پناهندگان در صبرا و شتیلا در مناطق بیروت در میان 16 تا 18 سپتامبر، رخ داده است. موضع رژیم صهیونیستی: وحشیانه بودن این قتل‌عام و مسئولیت شارون و برخی دیگر از فرماندهان نظامی اسرائیل ‌در وقوع و ادامه‌ی چند روزه‌ی آن، به‌قدری آشکار بود که حدود چهارصد هزار نفر اسرائیلی با برپا کردن تظاهرات خیابانی، این قتل‌عام وحشیانه را محکوم کرده و خواهان تحقیق برای تعیین نقش اسرائیلی‌‌ها در آن شدند. کابینه‌ی اسرائیل ‌طی اجلاس 19 سپتامبر (28 شهریور) خود، این بی‌رحمی را نتیجه عمل یک یگان لبنانی که از یک نقطه‌ دورتر از مواضع ارتش ‌اسرائیل ‌وارد اردوگاه‌‌ها شده است، قلمداد کرد و کوشید تا هرگونه ارتباط خود را با این کشتار، منتفی تلقی کند.