کتاب "لطیفه‌های زیرخاکی 3" که به لطیفه‌های طرب‌انگیز ابومحمد مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف سعدی شیرازی اختصاص دارد، مجموعه‌ای از نثر و اشعار طنزآمیز است که به قلم سعدی، یکی از بزرگ‌ترین شاعران و نویسندگان ایرانی قرن هفتم هجری، نگاشته شده است. نویسنده در این کتاب از زبان ساده و روان استفاده کرده و با به کارگیری طنز و شوخی، موضوعات اجتماعی و انسانی را به تصویر کشیده است. لطیفه‌ها به گونه‌ای نوشته شده‌اند که هم سرگرم‌کننده و هم آموزنده باشند. لطیفه‌ها شامل موضوعات مختلفی از جمله عشق، دوستی، اخلاق، و نقد اجتماعی هستند. سعدی با نگاهی تیزبین به رفتارها و عادات انسانی، نقاط قوت و ضعف انسان‌ها را به تصویر می‌کشد. سعدی با آثار خود تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی گذاشته و لطیفه‌های او بخشی از فرهنگ عامه مردم ایران را شکل داده است. این کتاب نیز به نوعی نمایانگر روحیه طنز و شوخ‌طبعی ایرانیان در طول تاریخ است.

خواندن کتاب لطیفه‌های زیرخاکی 3 - لطیفه‌های طرب انگیز ابومحمد مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف سعدی شیرازی را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

این کتاب به نوجوانان و جوانان که علاقه به طنز کلاسیک دارند، توصیه می‌شود. همچنین معلمان و والدین نیز می‌توانند از این کتاب برای ایجاد محیطی سرگرم‌کننده و آموزشی در خانه یا کلاس استفاده کنند. افرادی که به ادبیات کلاسیک فارسی و آثار بزرگانی چون سعدی علاقه دارند، می‌توانند از این کتاب بهره‌مند شوند و با سبک و زبان شاعر آشنا شوند. دانشجویان ادبیات، تاریخ و فرهنگ ایرانی می‌توانند این کتاب را به عنوان منبعی برای تحقیق و مطالعه در زمینه طنز و نثر فارسی مورد استفاده قرار دهند. کسانی که به ادبیات طنز و شوخی‌های اجتماعی علاقه دارند، می‌توانند با خواندن این لطیفه‌ها لحظاتی شاد و مفرح را تجربه کنند. لطیفه‌ها در کنار جنبه سرگرمی، حاوی پیام‌های اخلاقی و اجتماعی هستند که می‌تواند برای افرادی که به یادگیری درس‌های زندگی علاقه‌مندند، مفید باشد. به طور کلی، "لطیفه‌های زیرخاکی 3" کتابی است که می‌تواند برای طیف وسیعی از خوانندگان جذاب و آموزنده باشد.

در بخشی از کتاب لطیفه‌های زیرخاکی 3 - لطیفه‌های طرب انگیز ابومحمد مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف سعدی شیرازی می‌خوانیم

مثال از حکایت‌های گلستان: حکایت درویشی مستجاب الدعوه: درویشی در بغداد پدید آمد که حجاج یوسف او را خواست و از او دعای خیری خواست. درویش گفت: «خدایا جانش بستان». حکایت پیر مردی که زن نمی‌خواست: پیر مردی گفت با پیر زنانم عیشی نباشد. گفتند جوانی بخواه. گفت مرا که پیرم با پیر زنان الفت نیست، پس او را که جوان باشد با من که پیرم چه دوستی صورت بندد؟