پلیکان

کتاب پلیکان برابر با یک نمایشنامهٔ سوئدی است. این متن نمایشی به جدال و تنش میان اعضای خانواده‌ای اشاره دارد که در نهایت به وقوع یک فاجعه منجر می‌شود. پدر خانواده اخیراً از دست رفته است. پلیکان به‌عنوان نمادی از پدر فداکار ظاهر می‌شود که به‌علت نارضایتی همسرش از ارتباط مخفیانه‌ای که با داماد خانواده دارد، در دل ناامیدی فرو می‌رود. مادر تنها به‌شکلی تظاهر به مادربودن می‌کند و حتی از پذیرش غذا برای فرزندانش خودداری می‌کند. او دختر خود را به‌عنوان وسیله‌ای برای تحقق خواسته‌های نفسانی خودش می‌بیند و همچنین پسرش که به‌تازگی تحصیلات وکالت خود را به پایان رسانده، درگیر مشکلات جدی است و به الکل پناه می‌برد. داماد خانواده را نمایندهٔ نقشه‌های ناپسندی دانسته‌اند که برای ارث‌ومیراث خانوادگی دنبال می‌شود. بعضی از منتقدان اروپایی این نمایشنامه را به‌عنوان یک نمایشنامهٔ واقع‌گرایانه (رئالیستی) توصیف کرده‌اند که واقعیت‌های تلخ زندگی را به تصویر کشیده است. در نظر دیگران، این نمایشنامه نمایانگر زمینهٔ جنگ جهانی اول در اروپا است که به‌جای یکپارچگی، کشورهای اروپایی به‌تدریج به هم در آمیختند و اروپا خود را به آتش کشید. نمایشنامهٔ پلیکان به قلم آگوست استریندبرگ سه پرده دارد.

درباره ی کتاب پلیکان

می‌دانیم که نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان»، «علیرضا نادری» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب پلیکان را به چه کسانی توصیه می کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشیِ قرن 19 و 20 سوئد و قالب نمایشنامه توصیه می کنیم.

در بخشی از کتاب پلیکان می خوانیم

آگسل: (با یک چوب کلفت در دست وارد می‌شود.) خب، بالاخره دربارهٔ بیرون بردن نیمکت چه تصمیمی گرفتی؟   الیزه: تصمیمم را عوض نکرده‌ام.   آگسل: پس نمی‌خواهی نیمکت بیرون برده بشود؟ (تهدید می‌کند.