«چنین گفت گرسیوز کینه جوی، که ما را ز ایران بد آمد بروی...»؛ محسن دامادی در کتاب  فرنگیس و سووشون که روایتی روان  از داستان سیاوش در شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی است، نظم و نثر را با هم ترکیب کرده و با ساده‌سازی این قصه، آن را تبدیل به داستانی کرده که همه، از پیر و جوان و بزرگ و کوچک، از خواندش لذت خواهند برد.

درباره ی کتاب فرنگیس و سووشون

زمانی که خبر رسید سپاه توران به نزدیکی مرز ایران رسیده، سیاوش که پور دلیر کیکاووس، پادشاه ایران بود، ساز و برگ جنگی‌اش را حمایل و آهنگ میدان نبرد کرد. سپاه ایران به چشم‌برهم‌زدنی خود را به میدان جنگ رساند و چنان هیبتی از دلاوری و جنگاوری به دشمن نشان داد که افراسیاب، شاه توران، شکستش را حتمی دانست. پس برای اینکه جان سربازان و آبروی خودش را در میدان جنگ هدر ندهد، از جنگ پشیمان شد و پرچم صلح بالا برد. سیاوش این صلح را به صلاح دید، پس با نظر رستم که دیگر فرمانده‌ی جنگ بود، صدها تن از خویشان شاه توران را به‌عنوان گروگان و قید ضمانت صلح‌نامه به ایران آوردند و قصد بازگشت به پایتخت کردند. اما به‌ناگهان خبر رسید که کیکاووس با این صلح موافق نیست و دستور داده تا ضمن بازگشت سپاهیان به میادین جنگ، گروگان‌ها را نیز یک‌به‌یک به جوخه‌ی اعدام بسپرند...

خواندن کتاب فرنگیس و سووشون را به چه کسانی توصیه می کنیم

این کتاب  را به تمام کسانی که علاقه دارند شاهنامه را، هم به صورت اصیل و قدیمی آن و هم همراه با توضیحاتی امروزی بخوانند و به‌راحتی درکش کنند، توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب فرنگیس و سووشون می خوانیم

گرسیوز دام‌ساز با دلی پرکین و راز و اندیشه‌ای چاره‌ساز، روانه‌ی سیاوش‌گرد شد.   برآراست گرسیوز دام‌ساز   دلی پر ز کینه سری پر ز راز   گرسیوز چون به شهر سیاوش‌گرد نزدیک شد از لشکریان مردی چرب‌زبان یا زبان‌باز برگزید و گفت: «برو نزد سیاوش و بگو ای شاهزاده‌ی نامدار، گرسیوز تو را به جان شاه توران و شاه ایران سوگند داده که مبادا از تخت برخیزی و برای پیشواز من بیایی.»