یکی از شگردهای تحقیق در «فلسفۀ تطبیقی» بررسی انعکاس افکار فیلسوفی در نظریات فیلسوف دیگر می باشد. کتاب حاضر تحقیقی از این دست است. دونس اسکوتوس، کانت، و هایدگر هر سه از بزرگ‌ترین متفکران عصر خود بوده‌اند و هریک جریانی فکری در فلسفه را هدایت کرده‌اند. دونس اسکوتوس از حیث واقعیت ریاضی و واقعی و مابعدالطبیعی و نیز از حیث حقیقت و واقعیت منطقی و صورت زبانی و معنادار گزاره‌ها در نظر هایدگر منعکس است و کانت از حیث مسئلۀ مابعدالطبیعه و شناخت و هستی شناسی در نظر او نمایان است. کریم مجتهدی در این کتاب این دو انعکاس را به تشریح واکاوی و تحلیل کرده است. انتخاب مجتهدی از سر تفنّن یا تصادف نبوده است؛ هایدگر دو کتاب دارد که اولی را با نام مقولات و معنا به اسکوتوس، و دومی را با نام کانت و مسئلۀ مابعدالطبیعه به کانت اختصاص داد است. مجتهدی معتقد است که هایدگر از سنت ارسطو به سنت کانت می‌آید و با گفته‌های کانت به فهم فلسفۀ دونس اسکوتوس می‌پردازد.