کتاب نقش انسان در هستی نوشته عبدالمجید فلسفیان، شرحی جامع و عمیق بر خطبه متقین امام علی (ع) است. این کتاب به بررسی و تفسیر مفاهیم عمیق فلسفی و هستی‌شناختی در مورد انسان، خلقت و نقش او در این جهان می‌پردازد. خطبه متقین که یکی از خطبه‌های معروف و معتبر امام علی (ع) است، در کتب معتبر روایی و تاریخی ذکر شده و در این اثر، فلسفیان با دقت و عمق، شرحی بر مفاهیم آن ارائه می‌دهد.

درباره کتاب نقش انسان در هستی

خطبه متقین امام علی (ع) یکی از مهم‌ترین و متین‌ترین خطبه‌های ایشان است که در آن، امام به توضیح صفات و ویژگی‌های متقین و مومنان پرداخته و جایگاه انسان در هستی را در ارتباط با خداوند و خلقت بررسی می‌کند. این خطبه در کتاب‌های مختلفی مانند کافی، امالی، و تحف العقول آمده و در تفسیرهای گوناگون نیز نقل شده است. کتاب نقش انسان در هستی در حقیقت شرح این خطبه است و فلسفیان با شرح دقیق جملات و مفاهیم آن، به تبیین جایگاه انسان و هدف از خلقت او می‌پردازد.
یکی از نکات برجسته این خطبه، اشاره امام علی (ع) به آفرینش انسان و نیاز نداشتن خداوند به عبادت و فرمانبرداری مخلوقات است. امام علی (ع) در این خطبه می‌فرماید که خداوند انسان‌ها را آفرید در حالی که از طاعت آنها بی‌نیاز بود و معصیت آنها نیز هیچ ضرری به خداوند نمی‌زند. سپس به توضیح تقسیم روزی‌ها و جایگاه‌های مختلف انسانی در این دنیا پرداخته و نقش انسان در تحقق اهداف آفرینش را برجسته می‌کند.
در این کتاب، فلسفیان به شرح و تفسیر مفاهیم فلسفی خطبه پرداخته و از دیدگاه‌های مختلفی مانند خلقت، سرنوشت، فطرت، و فلسفه زندگی انسان در این جهان به تحلیل آن می‌پردازد. او در این اثر، به تبیین دقیق معانی واژگان و جملات خطبه می‌پردازد و مفاهیم عمیق آن را برای خوانندگان روشن می‌سازد.

خواندن کتاب نقش انسان در هستی را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

کتاب نقش انسان در هستی به تمام علاقه‌مندان به فلسفه دینی، عرفان اسلامی، و پژوهش‌های هستی‌شناختی پیشنهاد می‌شود. همچنین این کتاب برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از نقش انسان در هستی و هدف از آفرینش او هستند، بسیار مفید است. پژوهشگران علوم دینی، فلاسفه، و کسانی که در زمینه‌های اخلاق و فلسفه زندگی علاقه‌مندند، می‌توانند از این کتاب بهره‌برداری کنند. کتاب همچنین برای کسانی که در پی فهم عمیق‌تری از مفاهیم نهج البلاغه و خطبه‌های امام علی (ع) هستند، مناسب است.
این کتاب به ویژه برای دانشجویان و محققان حوزه فلسفه اسلامی و کلام دینی که به دنبال شرح و تفسیری جامع از مفاهیم عمیق اسلامی هستند، می‌تواند منبعی معتبر و آموزنده باشد.

در بخشی از کتاب نقش انسان در هستی می‌خوانیم:

«أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی خَلَقَ الْخَلْقَ حِینَ خَلَقَهُمْ غَنِیاً عَنْ طَاعَتِهِمْ آمِناً مِنْ مَعْصِیتِهِمْ لاَِنَّهُ لاَتَضُرُّهُ مَعْصِیةُ مَنْ عَصَاهُ وَ لاَتَنْفَعُهُ طَاعَةُ مَنْ أَطَاعَهُ فَقَسَمَ بَینَهُمْ مَعَایشَهُمْ وَ وَضَعَهُمْ مِنَ الدُّنْیا مَوَاضِعَهُم».اما بعد از حمد و ثنای الهی و درود بر محمد و آلش به راستی خدای ـ بی پیرایه و بلند مرتبه ـ موجودات را آفرید در حالی که در لحظه آفرینششان از فرمانبرداری آنها بی نیاز بود و از سرپیچی آنان در امان و غیر ترسان. زیرا نه سرپیچی سرکشان به او ضرر می زند و نه فرمانبری فرمانبران به او نفعی می رساند. سپس بین آنها آنچه مایه حیات و مورد نیازشان بود پخش کرد و هر کس را در جایگاهش نسبت به دنیا قرار داد. خلق: آفریدن و وجود دادن همراه تقدیر، به وجود اشیاء ماهیت .دادن که همان قدر و حد است؛ (وَ إِنْ مِنْ شَیءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ). و استعمال آن با «من» اشاره به منشأ آن دارد مثل (خَلَقَ الاِْنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ) و با لام، جهت و هدف خلفت را نشان می‌دهد؛ (إِنَّمَا خُلِقْتَ لِلاخِرَةِ لاَ لِلدُّنْیا وَ لِلْفَنَاءِ لاَ لِلْبَقَاءِ وَ لِلْمَوْتِ لاَ لِلْحَیاة)و با «فی» حال مخلوق را نشان می‌دهد؛ (فی احسن التقویم). خلقت همان فطرت است.