کتاب پایی در غزه یک اثر ادبی است که به کوشش ابراهیم اکبری دیزگاه و توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. این کتاب شامل شانزده روایت از نویسندگان مختلف است که به بررسی نسبت ایرانیان با غزه می‌پردازد. این کتاب پس از شروع طوفان‌الاقصی و در واکنش به فجایع رخ داده در غزه، به نگارش درآمده است. نویسندگان در این اثر از منظرهای مختلف عاطفی، فلسفی، الهیاتی، جامعه‌شناختی، سیاسی و تاریخی به بررسی نسبت ایرانیان با غزه پرداخته‌اند. هرچند این کتاب نماینده همه نظرات جامعه ایرانی نیست، اما تلاش کرده است تا اکثر نظرات را پوشش دهد. این کتاب به امام موسی صدر و ادوارد سعید تقدیم شده است. کتاب پایی در غزه یک اثر ادبی است که شامل شانزده روایت از نویسندگان مختلف است که به بررسی نسبت ایرانیان با غزه می‌پردازد. عناوین روایت‌ها: پایی در غزه | ابراهیم اکبری دیزگاه، الهیات تنهایی | یوسف شیخی، چقدر همه ما یکی هستیم | حسن کیقبادی، سطل آبت را بریز | فاطمه دلاوری پاریزی، وقتی جهان برهنه میشود | میثم امیری، سوگ‌هایی که به زندگی ختم می‌شوند | فاطمه مرادی، ما و آزمون توحیدی فلسطین | علیرضا سمیعی، خمعیسی | زهرا مالمیر، قصۀ من و یوسف | کمیل سوهانی، تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته | زینب خزایی  هفت روایت از روزمرگی ریحانه و أمل | مجتبی بنیاسدی، نمایش روی بیلبوردهای شهر | محمدرضا زروندی، خون از رزان، پوچ از من | زهره دلجو، هفت ماه تمام روز قدس | زینب علی اشرفی، زخم‌های نامرئی | مصطفی سلیمانی فردا و فرداهای دیگر | محمدعلی رکنی.

خواندن کتاب پایی در غزه را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به ادبیات مقاومت: کسانی که به ادبیات مقاومت و موضوعات سیاسی-اجتماعی علاقمند هستند، این کتاب را می‌توانند مطالعه کنند. مطالعه‌کنندگان علاقه‌مند به فلسطین: این کتاب برای کسانی که به موضوع فلسطین و شرایط این منطقه علاقه دارند، مفید خواهد بود. جست‌جوگران اندیشه‌های فلسفی و الهیاتی: با توجه به روایت‌های فلسفی و الهیاتی در این کتاب، مناسب برای کسانی است که به این موضوعات علاقه دارند. مطالعه‌کنندگان علاقه‌مند به جامعه‌شناسی و تاریخ: این کتاب با روایت‌های جامعه‌شناختی و تاریخی، برای کسانی که به این زمینه‌ها علاقه دارند، مناسب است. کسانی که به ادبیات داستانی و خلاقانه علاقه دارند: با توجه به روایت‌های خلاقانه و داستانی در این کتاب، مناسب برای علاقه‌مندان به ادبیات داستانی است.

در بخشی از کتاب پایی در غزه می‌خوانیم

در بین بسیاری از فیلسوفانی که استعمار را توجیه می‌کنند تا مرد سفید اروپایی شاد و خوشبخت زندگی کند ژیل دلوز سمت کشور‌های استعمار شده می‌ایستد و از حق مسلم فلسطین می‌گوید از اینکه «آنچه فلسطینی‌ها پرتاب می‌کنند سنگ‌های خودشان است، سنگ‌های زنده سرزمینشان امروز به خوبی می‌دانم که چطور ابتدا ذهن به استعمار در می‌آید و بعد زمین و خاک تقدیم استعمارگر می‌شود. نه اینکه نباید فلسفه غرب خواند، اما سطل آبی باید ریخت بر باور اینکه مسیر‌اندیشه ما از مسیر‌اندیشه غربی می‌گذرد. فلسفه در غرب نسبتی با روح زمانه غربی دارد؛ روحی که جان مایه آن سلطه بر دیگری است و باید در این روح زمانه رخنه کرد تا عالمی جدید داشت و فلسفه و‌ اندیشه‌ای جدید.