کتاب گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث، مجموعه‌ای از زیباترین و پخته‌ترین اشعار مهدی اخوان ثالث، شاعر بزرگ معاصر ایران، است. اخوان ثالث، که با تخلص "م. امید" نیز شناخته می‌شود، از برجسته‌ترین شاعران نوپرداز و کلاسیک‌سرای ایران به شمار می‌رود. این کتاب با گردآوری منتخبی از اشعار او، خواننده را با دنیای پراحساس و عمیق این شاعر بزرگ آشنا می‌کند. اشعار اخوان ثالث، با ترکیبی از مضامین اجتماعی، عرفانی و تاریخی، همواره مورد تحسین منتقدان و علاقه‌مندان به شعر و ادب فارسی قرار گرفته‌اند.

درباره کتاب گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث

این کتاب شامل گزیده‌ای از اشعار مهدی اخوان ثالث است که در قالب‌های مختلف شعری، از جمله شعر نو و کلاسیک، سروده شده‌اند. اخوان ثالث با تسلط بی‌نظیر بر هر دو قالب کلاسیک و نو، توانسته است اشعاری خلق کند که هم از نظر فرم و هم از نظر محتوا، غنی و تأثیرگذار هستند. اشعار او اغلب مضامین اجتماعی، انتقادی و عرفانی را در بر می‌گیرند و با زبانی قدرتمند و دلسوزانه، مسائل و دردهای جامعه را بازتاب می‌دهند.در این مجموعه، خواننده با اشعاری مواجه می‌شود که از جمله بهترین آثار اخوان ثالث هستند. اشعاری مانند زمستان، کتیبه، و قصه‌ی شهر سنگستان، که هر کدام به تنهایی گنجینه‌ای از ادبیات معاصر ایران محسوب می‌شوند. اخوان ثالث در این اشعار، با نگاهی عمیق و انتقادی، به مسائل اجتماعی و تاریخی می‌پردازد و از دردها و آرزوهای مردم سخن می‌گوید.

خواندن کتاب گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر و ادب فارسی، به ویژه اشعار معاصر، بسیار مناسب است. همچنین، برای دانشجویان و پژوهشگران ادبیات فارسی، این کتاب یک منبع ارزشمند محسوب می‌شود. اگر شما هم به دنبال کتابی هستید که با اشعاری عمیق و تأثیرگذار، شما را به دنیای ادبیات معاصر ایران ببرد، گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث گزینه‌ای ایده‌آل است. خواندن این کتاب به کسانی که می‌خواهند با یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر ایران آشنا شوند و از اشعار ناب و پرمغز او لذت ببرند، به شدت توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث می‌خوانیم:

اگر رها کند ایّام ازین قفس ما را
سبوی باده و گلبانگ چنگ بس ما را
شکوفه‌ها بشکفتند و باغ پرگل شد
ولی به برگ گلی نیست دسترس ما را
«هوا خوش‌ست و چمن دلکش‌ست» و می‌خشکد
به دل شکوفۀ شوق و گل هوس ما را
بهار پا به رکاب‌ست و پای ما در بند
رها کنید خدا را، ازین قفس ما را
به حیرتم که در آزار ما چرا کوشند
که کس ندیده در آزار هیچکس ما را
دو ترک چشم تو آشوبگر سیه مستند
ولی به‌طیره گرفته‌ست این عسس ما را!
غریق و مست می‌ زنده‌رود و کارونیم
چه نسبت‌ست بدان ساحل ارس ما را؟
شکوفۀ هنرم، ظلم بین که گردون کرد
اسیر پنجۀ یک مشت خار و خس ما را
جز «آسمان» که بود «آشنا»ی اختر من
«امید» امید نباشد به هیچکس ما را
زندان «ز»
اردیبهشت 1333