کتاب «نقش اعمال از مرگ تا قیامت - هنگامه مرگ» جلد دهم از مجموعه «معارف اسلامی» اثر آیت‌الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی است که به موضوع مرگ و وقایع مرتبط با آن می‌پردازد. این کتاب با رویکردی اخلاقی، عرفانی و اعتقادی، مرگ را به عنوان واقعیتی حتمی و نقطه عطفی در سرنوشت انسان معرفی می‌کند و نقش اعمال انسان را در لحظات مرگ و پس از آن بررسی می‌نماید. محتوای کتاب: مرگ به عنوان واقعیتی اجتناب‌ناپذیر که همه انسان‌ها با آن مواجه خواهند شد. شرح و تبیین نقش اعمال و عملکرد انسان در لحظات مرگ و تأثیر آن بر وضعیت روح و جان در عالم برزخ و قیامت. بررسی حالات و تجربیات انسان در هنگام جان دادن و چگونگی مواجهه با مرگ از منظر معارف اسلامی. تأکید بر اهمیت آمادگی برای مرگ و اصلاح رفتار در دنیا برای کسب آرامش و نجات در آخرت. استفاده از آیات قرآن، احادیث و روایات اهل بیت (ع) برای تبیین حقایق مربوط به مرگ و زندگی پس از آن. بخشی از سلسله جلسات اخلاق، عرفان و معارف اسلامی است که به صورت منسجم و موضوعی به مسائل مربوط به مرگ و معاد می‌پردازد. کتاب «هنگامه مرگ» با تأکید بر نقش اعمال انسان در لحظات مرگ و پس از آن، مرگ را نه پایان که آغاز مرحله‌ای نوین در زندگی ابدی معرفی می‌کند و خوانندگان را به تفکر و آمادگی برای این واقعه حتمی دعوت می‌نماید.

درباره کتاب نقش اعمال از مرگ تا قیامت - هنگامه مرگ - معارف اسلامی 10

در کتاب «نقش اعمال از مرگ تا قیامت - هنگامه مرگ» (معارف اسلامی 10) بخش‌های متعددی به بررسی نقش اعمال انسان در زندگی پس از مرگ اختصاص یافته است. این بخش‌ها به ویژه به این موضوعات می‌پردازند: باز بودن پرونده اعمال پس از مرگ: برخی اعمال انسان با مرگ پایان نمی‌یابد و پرونده آن‌ها در عالم برزخ همچنان باز است؛ اعمال نیک و بد ممکن است افزوده یا کاسته شود. این موضوع به تأثیر اعمال در زندگی پس از مرگ اشاره دارد و نشان می‌دهد که آثار اعمال در برزخ و قیامت ادامه دارد. دریافت پاداش خیرات بازماندگان: اعمال خیری که بازماندگان برای درگذشتگان انجام می‌دهند مانند صدقه، دعا و انفاق، به متوفی می‌رسد و بر سرنوشت او در عالم برزخ و پس از آن تأثیر می‌گذارد. ارتباط متوفی با خانواده و دنیا: ارتباط روح انسان با دنیای مادی پس از مرگ به طور کامل قطع نمی‌شود و این ارتباط از طریق دعا، زیارت قبور و دیگر اعمال خیر ادامه دارد. وجود شعور و آگاهی در عالم برزخ: روح انسان پس از مرگ همچنان دارای شعور و آگاهی است و می‌تواند آثار اعمال خود را درک کند؛ این امر نشان‌دهنده استمرار حیات روحی و تأثیر اعمال در زندگی پس از مرگ است. تبیین حالات و تجربیات انسان در هنگام مرگ: شرح چگونگی مواجهه روح با مرگ و تأثیر اعمال در وضعیت روحانی انسان در لحظات جان دادن و پس از آن. این مباحث در قالب تحلیل‌های مستند از آیات قرآن و روایات اهل بیت (ع) ارائه شده و نقش کلیدی اعمال در تعیین سرنوشت انسان در عالم پس از مرگ را برجسته می‌کنند. به طور خلاصه، بخش‌های کتاب «هنگامه مرگ» که به نقش اعمال در زندگی پس از مرگ می‌پردازند، شامل موضوعات باز بودن پرونده اعمال، تأثیر خیرات بازماندگان، استمرار ارتباط روح با دنیا، وجود شعور در برزخ و شرح حالات روح در هنگام مرگ است که همگی بر اهمیت اعمال انسان در سرنوشت پس از مرگ تأکید دارند.

خواندن کتاب نقش اعمال از مرگ تا قیامت - هنگامه مرگ - معارف اسلامی 10 را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «نقش اعمال از مرگ تا قیامت - هنگامه مرگ» به ویژه به این گروه‌ها توصیه می‌شود: علاقه‌مندان به معارف دینی، اخلاق اسلامی و عرفان که می‌خواهند نگرش عمیق‌تر و مستندتری نسبت به مرگ و وقایع آن داشته باشند و بدانند چگونه اعمالشان در لحظات مرگ و پس از آن تأثیرگذار است. طلاب، دانشجویان و پژوهشگران حوزه علوم دینی، کلام و اخلاق که به دنبال منابع مستند و کاربردی درباره مرگ، قبض روح، حالات مؤمن و کافر در هنگام مرگ و نقش اعمال در زندگی پس از مرگ هستند. افرادی که می‌خواهند با آمادگی و آگاهی بیشتر برای مواجهه با مرگ آماده شوند و ترس‌ها و شبهات مربوط به آن را برطرف کنند. کسانی که به دنبال تقویت ایمان، اصلاح رفتار و زندگی معنوی خود با یاد مرگ و تأمل در حقایق آن هستند. این کتاب با پاسخ به پرسش‌های مهمی مانند اثر مرگ بر مؤمن، مراحل پاکسازی روح، قبض روح، تأثیر علاقه‌های دنیایی در هنگام مرگ، حالات مختلف انسان در لحظه مرگ و بشارت‌های مؤمن و کافر، تصویری دقیق و آرامش‌بخش از مرگ ارائه می‌دهد و خواننده را به تفکر و آمادگی برای این واقعیت حتمی دعوت می‌کند.

در بخشی از کتاب نقش اعمال از مرگ تا قیامت - هنگامه مرگ - معارف اسلامی 10 می‌خوانیم

جمیع موجودات بر فطرت توحیدی هستند، لذا زمین، گیاه، حیوان یا امثال آن، از اینکه غیر موحد از آنها بهره‌گیری می‌کند ناراحت و در عذابند. اگر در خاطرتان باشد در باب اعمال عرض کردم، فرض کنید مؤمنی که به خاطر ضعف ایمان مرتکب گناه می‌شود، زمان، مکان و هر چه که در ربط با گناهش قرار می‌گیرد، از او ناراحت است، حتی اعضا و جوارح خودش که با آنها گناه می‌کند، مثلا چشمی که نامحرم را نگاه می‌کند یا دستی که گناه می‌کند، در لحظه گناه از صاحب خود متنفر است، و وای به حال کسانی که اعضا و جوارحشان از آنها متنفر باشد. دست و چشم و همه اعضا و سلول‌های من در همان عالم وجودی خودش موحدند و فطرتشان فطرت توحیدی است، تسبیح حق می‌کنند، من هستم که تخلف می‌کنم. لذا وقتی کافر می‌میرد در روایت دارد درخت‌ها، حیوانات، انسان‌هایی که در ارتباط با او هستند راحت می‌شوند، چرا؟ چون رابطۀ آنها با موجودی بود که برخلاف فطرتش حرکت می‌کرد. به عکس مؤمن هنگام مرگ، خودش راحت می‌شود.