کتاب «والله متم نوره – جلد اول» نوشته سید مجیدامامی و سعیداصفهانیان، مجموعه‌ای پژوهشی و مقاله‌ای است که به کاوش در ابعاد الهی، تمدنی و مهدوی حرکت عظیم اربعین حسینی می‌پردازد. این کتاب حاصل اولین همایش بین‌المللی «لقاء الحسین (ع)» است که توسط پژوهشکده مهدویت و آینده‌اندیشی مسجد مقدس جمکران برگزار شده و شامل بیش از 50 مقاله و پژوهش تخصصی از نخبگان حوزوی و دانشگاهی می‌باشد. کتاب به عنوان یک اثر منحصر به فرد در حوزه مطالعات اربعین شناخته می‌شود که مسیر تاریخ بشریت را تحت تاثیر قرار داده و موازنه قدرت در جهان را دگرگون ساخته است. این اثر به عنوان پاسخی الهی به نیاز فرهنگی جامعه توحیدی معرفی شده که جبهه حق را با نفحات آسمانی تازه‌ای زنده می‌کند و عبور از پیچ تاریخی را هموار می‌سازد. بخش‌هایی از کتاب به بیان خاطرات و تجربیات عینی از پیاده‌روی اربعین و تاثیرات روحانی آن اختصاص یافته است. کتاب «والله متم نوره – جلد اول» به پژوهشگران و علاقه‌مندان به حرکت عظیم اربعین حسینی توصیه می‌شود تا بتوانند ابعاد مختلف این پدیده عظیم دینی، فرهنگی و تمدنی را بهتر درک کنند.

درباره کتاب والله متم نوره – جلد اول

کتاب به عنوان یک اثر منحصر به فرد در حوزه مطالعات اربعین شناخته می‌شود که مسیر تاریخ بشریت را تحت تاثیر قرار داده و موازنه قدرت در جهان را دگرگون ساخته است. این اثر به عنوان پاسخی الهی به نیاز فرهنگی جامعه توحیدی معرفی شده که جبهه حق را با نفحات آسمانی تازه‌ای زنده می‌کند و عبور از پیچ تاریخی را هموار می‌سازد. بخش‌هایی از کتاب به بیان خاطرات و تجربیات عینی از پیاده‌روی اربعین و تاثیرات روحانی آن اختصاص یافته است. کتاب «والله متم نوره – جلد اول» نکات مهمی درباره تالیف قلوب و اتحاد زائرین اربعین مطرح می‌کند که در ادامه به صورت خلاصه آمده است: تالیف قلوب و همدلی زائران: اربعین باعث ذوب انانیت‌ها و لغو تمایزات قومی، ملی، شغلی و تحصیلی می‌شود و مرزها و فاصله‌ها را از میان برمی‌دارد. این امر موجب ایجاد الفت و همدلی عمیق میان زائران می‌شود که در نتیجه، قلوب آنان به هم نزدیک و متحد می‌گردد. ایجاد اتحاد امت اسلامی: پیاده‌روی اربعین جلوه‌ای از اتحاد امت اسلامی است که بر مبنای تولی نسبت به اهل بیت (ع) و تبری از دشمنان آنان شکل می‌گیرد. این اتحاد بر پایه محبت و عشق به امام حسین (ع) استوار است و به عنوان نمادی از حب الحسین و محبوبیت خداوند معرفی شده است. تقویت روح اخوت و برادری: اربعین فضایی فراهم می‌کند که در آن ایثار، از خودگذشتگی، تعاون، محبت و مودت به اوج می‌رسد. این سفر معنوی موجب تقویت روابط انسانی و مناسبات بر پایه اخلاقی مانند ایثار و بذل و بخشش می‌شود. سیر و سلوک معنوی مشترک: سختی‌های پیاده‌روی و پذیرایی مخلصانه میزبانان، زمینه‌ای برای صیقل روح و سبک شدن جان زائران فراهم می‌آورد که این تجربه مشترک، پیوندهای معنوی و قلبی را عمیق‌تر می‌کند. الگوسازی اخلاقی و اجتماعی: اربعین به عنوان یک مکتب اخلاق و انسانیت، الگویی از رفتارهای نیک مانند ایثار، خوش‌اخلاقی، رعایت قانون و خدمت به دیگران را در زائران تقویت می‌کند که این امر به تداوم اتحاد و انسجام اجتماعی کمک می‌کند. همبستگی جمعی و نشاط معنوی: حضور جمعی و اعمال دسته‌جمعی در اربعین، نوعی همبستگی و نشاط معنوی ایجاد می‌کند که افراد را از انزوا و افسردگی دور ساخته و شوق و بهجت ربانی را در میان آنان افزایش می‌دهد. این نکات نشان می‌دهد که اربعین نه تنها یک مراسم زیارتی، بلکه یک جریان عظیم اجتماعی و معنوی است که با تالیف قلوب و اتحاد زائران، ظرفیت تمدنی و اخلاقی عظیمی را در امت اسلامی ایجاد می‌کند.

خواندن کتاب والله متم نوره – جلد اول را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

کتاب «والله متم نوره – جلد اول» به ویژه به پژوهشگران و علاقه‌مندان به حرکت عظیم اربعین حسینی توصیه می‌شود. این اثر برای کسانی که می‌خواهند ابعاد الهی، تمدنی، مهدوی و فرهنگی اربعین را به صورت تخصصی و کلان‌نگرانه مطالعه کنند، بسیار مفید است. همچنین این کتاب مناسب دانشجویان، اساتید، نخبگان حوزوی و دانشگاهی و فعالان فرهنگی است که به دنبال درک عمیق‌تر و علمی‌تر از این پدیده عظیم دینی و تمدنی هستند. به طور خلاصه، خواندن این کتاب به این موارد توصیه می‌شود: پژوهشگران و محققان حوزه مطالعات اربعین و مهدویت. علاقه‌مندان به علوم انسانی اسلامی و مطالعات تمدنی. فعالان فرهنگی و دینی که در زمینه ترویج فرهنگ حسینی فعالیت می‌کنند. دانشجویان و اساتید دانشگاه و حوزه که می‌خواهند تحلیل‌های تخصصی و بینارشته‌ای درباره اربعین داشته باشند. این کتاب به عنوان منبعی جامع و تخصصی، کمک می‌کند تا فهم عمیق‌تری از ظرفیت‌های معنوی، اجتماعی و تمدنی اربعین حسینی حاصل شود.

در بخشی از کتاب والله متم نوره – جلد اول می‌خوانیم 

«شخصی پیش من آمد و گفت: حاج آقا! من همه برنامه‌های دینی را قبول ندارم؛ ولی یک چیز را خیلی قبول دارم و آن هم امام حسین علیه السلام است. من امام حسین علیه السلام را با جان و دل قبول دارم. بنده هم از همین راه وارد شدم و‌ایشان را نصیحت کردم و اثر کرد. حرکت اباعبدالله علیه السلام و قیام و جذبه‌ایشان، زلزله‌ای در این عالم ایجاد کرده که همه موجودات عالم را به حرکت درآورده است. این‌ها مصادیق همین فراز از زیات اربعین است که «امام حسین علیه السلام خون قلبش را برای هدایت مردم نثار کرد»؛ امامی که وارث همه انبیاء و اوصیاء است و همه خوبی‌های آن‌ها در وجود مبارکش جمع است. در واقع، این طور نبود که یک فردی را کشتند؛ بلکه عزیزترین فرد نزد خدا را کشتند؛ بنابراین، از زمان حضرت آدم علیه السلام مصیبت امام حسین علیه السلام همواره زنده بوده است و مسلّم بدانید که این حرکت سال به سال پر رونق‌تر هم می‌شود. یکی از حرکت‌های مدبرانه رهبر بزرگوار انقلاب همین بود که این ظرفیت حسینی را با بیانات خود به حرکت در آوردند و این راهپیمایی اربعین را تشویق و تبلیغ کردند که الحمدالله الان می‌بینید سیل عظیم جمعیت هر ساله برای زیارت کربلا به راه می‌افتد. بنده یادم نمی‌رود که در سفری این سعادت نصیب حقیر شد تا با عده‌ای از اهل علم و مدرسین حوزه نجف پیاده از نجف به کربلا برویم. مسیر ما هم از کنار شریعه می‌گذشت. یکی از دوستان که با ما همراه شدند، فرزندی داشت که خیلی کوچک بود. وقتی می‌خواستیم حرکت کنیم، این کودک خیلی اصرار کرد که با ما بیاید. به او گفتیم که این کار برایش سخت است و ما می‌خواهیم پیاده برویم؛ امّا اصرار کرد و ما هم او را همراه خود بردیم. کنار شریعه که رسیدیم، عرب‌هایی که به استقبال می‌آمدند، همین که این کودک را می‌دیدند، گریه می‌کردند. یکی از آن‌ها به دوست ما گفت: حاج آقا! چرا بچه را آوردی؟ من گفتم: چه کار کنیم، امام حسین علیه السلام هم فرزندانش را آورده بود. با شنیدن این جمله به گریه می‌افتادند و بر سر و سینه میزدند. »