داستان دو شهر

داستان دو شهر نوشته چارلز دیکنز، یکی از آثار کلاسیک ادبیات جهان است که در سال 1859 منتشر شد. این کتاب در بستر تاریخی انقلاب فرانسه و تأثیرات آن بر زندگی افراد در دو شهر لندن و پاریس روایت می‌شود. دیکنز با بهره‌گیری از توصیف‌های دقیق و ساختار منظم، شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن دوران را بازتاب می‌دهد. این رمان علاوه بر شهرتش در ادبیات، به دلیل پرداخت به دوران پرتلاطم انقلاب فرانسه نیز شناخته شده است.

درباره کتاب داستان دو شهر

داستان در دهه 1770 میلادی آغاز می‌شود و زندگی چارلز دارنی، اشراف‌زاده‌ای فرانسوی که به دلیل نارضایتی از نظام طبقاتی به لندن مهاجرت کرده است، دنبال می‌کند. او در لندن با لوسی مانت ازدواج می‌کند و زندگی آرامی را آغاز می‌کند. هم‌زمان در پاریس، انقلاب در اوج خود قرار دارد و دارنی به دلیل پیوند خانوادگی با اشراف فرانسه، مورد تعقیب انقلابیون قرار می‌گیرد.
سیدنی کارتن، وکیلی انگلیسی که شباهت ظاهری زیادی به دارنی دارد، نقش مهمی در داستان ایفا می‌کند. او تصمیم می‌گیرد از این شباهت برای تغییر مسیر حوادث استفاده کند. ماجرا با رویدادهایی در پاریس و لندن و تلاش برای نجات دارنی از زندان به پیش می‌رود و با تصمیم کارتن برای جایگزینی خود با دارنی به نقطه اوج می‌رسد. ساختار داستان بر پایه پیچش‌های روایی و گره‌گشایی‌های دقیق بنا شده است.

خواندن کتاب داستان دو شهر را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب مناسب خوانندگانی است که به رمان‌هایی با بستر تاریخی علاقه دارند و به دنبال مطالعه اثری با جزئیات دقیق درباره دوران انقلاب فرانسه هستند. همچنین برای افرادی که به تحلیل روابط اجتماعی و تحول‌های تاریخی در قالب داستان علاقه دارند، این اثر جذاب خواهد بود. داستان دو شهر برای کسانی که از آثار کلاسیک ادبیات جهان لذت می‌برند و به مطالعه روایتی منظم و توصیفی تمایل دارند، انتخاب مناسبی است.

در بخشی از کتاب داستان دو شهر می‌خوانیم:

بهترین روزگار و بدترین ایام بود. دوران عقل و زمان جهل بود. روزگار اعتقاد و عصر بی‌باوری بود. موسم نور و ایام ظلمت بود. بهار امید بود و زمستان ناامیدی. همه‌چیز در پیش‌روی گسترده بود و چیزی در پیش روی نبود، همه به سوی بهشت می‌شتافتیم و همه در جهت عکس ره می‌سپردیم. الغرض، آن دوره چنان به عصر حاضر شبیه بود که بعضی مقامات جنجالی آن، اصرار داشتند در اینکه مردم باید این وضع را، خوب یا بد، در سلسله مراتب قیاسات، فقط با درجه عالی بپذیرند.