انبیای الهی ، هریک به سهم خود ، به موازات همه خدماتی که در طریق ارشاد خلق روزگار و هدایت آن‌ها به صراط مستقیم عرضه داشته‌اند ، سهمی از تکلیف و وظیفه خود را نیز در تکمیل مراتب و زمینه‌سازی مراحل تحقیق ظهور موعود مقدس و تأسیس دولت کریمه‌اش به‌انجام رسانده‌اند . به عبارت دیگر ، شاید بتوان گفت ، این امر می‌تواند در شمار مهم‌ترین وظایف محوله به پیامبران شناخته و دریافت شود.

درباره کتاب انبیای الهی زمینه سازان ظهور :

در این کتاب سعی شده تا با استناد به مستندات عقلی و نقلی به این جنبه از رسالت انبیای الهی پرداخته شود و تلاش و زحمات هریک از این پیام‌آوران الهی را بررسی و بیان نماید . این کتاب در دو فصل ، فصل اول در ده گفتار و فصل دوم در پنج گفتار به بیان عملکرد انبیای الهی و میزان تلاششان برای با موفقیت به سرانجام رساندن این مأموریت پرداخته و بیان کرده است که چرا برخی از انبیا الهی اولوالعزم نامیده شده‌اند.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

خداوند عزوجل از آدم (ع) عهد و پیمان گرفته بود ، اما آدم (ع) عهدش را فراموش کرد و برای او در عمل نمودن به عهدش ، عزم -آن‌چنان‌که خدا می‌خواست- یافت نشد.

امام صادق (ع) دراین‌باره فرمودند : آن عهد درباره محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و ائمه از فرزندان آن‌ها بود که آدم آن را به فراموشی سپرد . به‌این‌ترتیب ، حضرت آدم (ع) درمقابل عهد خود ضعیف رفتار می‌کند و این ضعف رفتاری ، بالاخره راه ورود دشمن را به مملکت او باز می‌نماید.

باتوجه به روایتی که در ادامه می‌آید، آدم در قبال عهدش ، به اهل‌بیت (ع) هم‌رتبه با پیامبران اولوالعزم (ع) نشد و این همان مسئله‌ای بود که او را در معرض خطر دشمن قرار داد....