روایتی داستانی از کاروان امام حسین برای نوجوانان کتاب «خیمه ماهتابی» نوشته فاطمه سادات موسوی در هفتاد و شش صفحه نگارش شده و دو خط داستانی هم‌زمان دارد، یک خط فانتزی و یک خط تاریخی. در خط فانتزی قهرمان داستان که خیمه‌ای با توانایی‌های خاص و شگفت‌انگیز است، معرفی می‌شود. خیمه صداهای روی زمین و زیر زمین را می‌شنود، اتفاقات اطرافش را می‌بیند و بسیار کنجکاو و حواس‌جمع است. همین ویژگی‌های قهرمان باعث می‌شود خیمه این قابلیت را داشته باشد که مخاطب را به سفر تاریخی و پرماجرایی ببرد که به سرزمین کربلا ختم می‌شود.
 جهانی که نویسنده در داستان خلق کرده متناسب با کودکان و نوجوانان است. سبک داستان‌پردازی این کتاب قدرت آن را دارد که ذهن مخاطب را قلقلک بدهد و با نثری خودمانی و روان او را همراه کند. خواننده به دنبال سرنوشت خیمه و اتفاقاتی که در انتظارش هست می‌رود. سفر به کجا کجا ختم می‌شود؟ داستان صاحب خیمه چیست؟ قدرت‌های خیمه چطور به کمکش می‌آیند؟ چه چیزی در انتظار کاروان است؟

درباره کتاب «خیمه ماهتابی»

«خیمه ماهتابی» ده فصل دارد و در ده روز اول محرم احوالات کاروان امام حسین را برای نوجوانان روایت می‌کند. داستان از سرپیچی اسب امام حسین شروع و به مجالس روضه امروزی ختم می‌شود. کتاب علاوه بر اینکه رسالت روایتگری دارد؛ اما قرار نیست در تاریخ متوقف شود. تحول خیمه و قدرت‌هایش باعث اتفاقاتی می‌شود که کودکان نسل‌های بعدتر هم امکان هم‌ذات‌پنداری با قهرمان را دارند. پایان‌بندی کتاب در غم‌انگیزترین روز جهان و در مصیبت سهمگین کرب‌وبلا به پایان نمی‌رسد.
خیمه ماهتابی راحت از صاحبش نمی‌گذرد. رسالت ناتمام خودش را با تمام کودکان و نوجوانان به اشتراک می‌گذارد و از خواننده کمک می‌خواهد تا به هدفش برسد. جزئیات متفاوت و شخصیت‌های کمتر دیده‌شده‌ای در کتاب به تصویر کشیده شده‌اند از جمله فضه هم‌نشین حضرت فاطمه سلام‌الله علی‌ها. فضه عهده‌دار انتقال روایت‌ها و احادیثی است که حاصل روزها خدمت‌کردن با اهل‌بیت پیامبر بوده است. لیلا تیموری نژاد تصویرگری کتاب را برعهده داشته و توانسته با طراحی حرفه‌ای و ظریفی، حال و هوای ملموس‌تری برای رده سنی «ب» و «ج» خلق کند. این کتاب به تمام کودکان و نوجوانانی که علاقه‌مند به داستان‌های ماجراجویی و تاریخی توصیه می‌شود. 

برشی از کتاب خیمه ماهتابی

من یک خیمه هستم؛ اما نه یک خیمه معمولی. کمی کنجکاو هستم و خیلی‌خیلی حواس‌جمع. نخی که با آن درست شدم به من قدرت‌های شگفت‌انگیزی داد. یک‌جورهایی شبیه آدم‌ها شدم. «خانم زینب» صاحبم، اسمم را گذاشت «ماهتابی». هر وقت اسم ماهتاب یادم می‌آمد، نخ‌هایم درخشان‌تر و براق‌تر می‌شدند، مثل ماهتابی که توی آسمان برق می‌زند و همه‌جا را پر از نور می‌کند. آماده‌اید داستان خانواده‌ای که با آن‌ها به سفر پرماجرایی رفتم را برایتان بگویم؟! شک ندارم خوشتان می‌آید.