ظهر سوم آوریل سال ١٩٧٥، ستونی از تانک‌های تحت فرمان نیروهای ویتنام شمالی دروازه های کاخ ریاست جمهوری ویتنام جنوبی را در سایگون فرو ریختند و واردمحوطه کاخ شدند. رهبر ویتنام جنوبی طی پیامی تسلیم بی قید و شرط خود را اعلام کرد. تسلیم ویتنام جنوبی در برابر ویتنام شمالی در سال ١٩٧٥، پس از دو هزار سال درگیری‌های خارجی و داخلی برای تعیین سرنوشت کشور، نقطه عطف بزرگی بود. درخلال قرون متمادی، مردم ویتنام برای راندن متجاوزان گوناگون خارجی ظفرمندانه دست به دست همدیگر داده، اما در این راه بارها و بارها نیز به قهقرای جنگهای تلخ داخلی افتاده بودند. آن گونه که در تاریخ ثبت شده، ویتنام نخستین بار در سال ١١١ قبل از میلاد توسط امپراتوری چین تسخیر شد. تا چند هزار سال بعد از این تاریخ، ویتنام حکم یکی ازاستان‌های چین را داشت. ویتنامی‌ها به چینی‌ها به دیده تحسین می نگریستند و بخش اعظم فرهنگ چین را در فرهنگ خود ادغام کرده بودند، اما در عین حال سودای استقلال نیز داشتند. در سال ٩٣٨ ویتنامی ها برای مطالبه استقلالشان به قدر کفایت نیروبسیج کرده بودند. نیروهای تحت فرمان ژنرال نِگو چوین چینی ها را در نبردی در شمال ویتنام، نزدیک هایفونگِ امروزی، شکست داد. قبل از جنگ، سربازان ژنرال نِگو چویندر بسترِ رودی پُر جزر و مد در باچ دانگ دیرکهای نوک فلزی فرو کردند. با بالا آمدن سطح آب، وقتی دیرکها زیر آب بودند و دیده نمی شدند، ویتنامی ها قایق های چینی را با ترفند به صحنه کارزار کشیدند. با پایین رفتن آب، قایقهای چینی در میان دیرکهابه دام افتادند و به سهولت توسط ویتنامی‌ها نابود شدند.