مجموعه صحبت‌ها و نظریات دکتر لی غلامی درباره مسئله حجاب است. موضوع حجاب به چالشی جدی برای حاکمیت و جوامع تبدیل شده است، و ابعاد پیچیده آن سبب شده که به‌سادگی حل نشود. تغییرات در پوشش در کشور ناشی از دهه‌ها تضارب آرا بوده و با سیاست‌های فرهنگی نادرست، حقیقت مسئله را به نسل جوان منتقل نکرده‌اند. دشمن نیز از این شرایط بهره‌برداری کرده و تلاش دارد تا مقاصد خود را برآورده سازد. در این میان، حوادث پاییز 1402 به شعار “زن، زندگی، آزادی” شروع شد که این شکاف فرهنگی را تشدید کرد.

درباره کتاب بدون توقف

در سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که این موضوع به یک چالش جدی برای حاکمیت و ملت تبدیل شده است و ابعاد پیچیده آن سبب شده تا به‌سادگی حل نشود. سیر تغییر پوشش در کشور حاصل چندین دهه تضارب آرائی است که هرکدام از این دستور شرعی و قانونی تفسیر خود را ارائه نموده‌اند و با اجرای سیاست‌های فرهنگی غلط نتوانسته‌اند حقیقت ماجرا را به نسل جوان انتقال دهند. دشمن نیز که این ماجرا را نقطه‌ضعفی در گفتمان حاکمیت یافته با تأکید و تهییج آن تلاش دارد تا بهره سیاسی و اجتماعی خود را از آن ببرد و مقاصد شومش را محقق سازد. نقطه اوج این اختلاف‌نظرها و بدسلیقگی‌ها حوادث پاییز 1402 بود که با شعار «زن، زندگی، آزادی» به راه افتاد و این شکاف فرهنگی را عمیق‌تر و جدی‌تر ساخت. در پی آن استاد غلامی در ضمن برنامه بدون توقف گفتگویی چالشی با نسل جوان برقرار کرد و در طی آن پاسخگوی تمامی سؤالات بی‌پرده آنان بود. او که از دانش دینی و حقوقی بسیار قوی‌ای برخوردار است تلاش نمود مستند به ادله منطقی و قانونی چرایی قانون حجاب در شریعت و کشور را تشریح نماید.

در بخشی از این کتاب را می‌خوانید

ما دولتی داریم که ازیک‌طرف نیروی انتظامی دارد و گشت امنیت اخلاقی ایجاد می‌کند از طرف دیگر وزارت فرهنگ و ارشادی دارد که بی‌توجه است و می‌گوید در تئاتر هرچه شد، شد. مگر چنین چیزی می‌شود؟ مگر قانون کشور دو نوع است؟ مثلاً وارد این سالن می‌شوی می‌گویند اینجا قانون لیتوانی حاکم است! مثلاً یک مورد جالب این بود که مقابل در ورودی محل برگزاری یک جشنواره با مردم عادی که پوشش خاصی داشتند، برخورد می‌شد؛ ولی برای فرد دیگری که معروف بود و همان پوشش را داشت، سایرین کف و سوت می‌زدند. مردم عادی می‌بینند که به‌خاطر نوع پوشش با آنها برخورد می‌کنند و با آن فرد مشهور کاری ندارند. این دوگانگی است. این همان چیزی می‌شود که امام می‌فرمایند: ای علما طوری با مردم صحبت نکنید که فکر کنند یک سری احکام در قرآن هست که برای مردم است و یک سری احکام پشت قرآن هست که برای خودتان است.