کتاب «قهوه قجری در فنجان ادبیات» به بررسی محتوامحور ادبیات دوره بازگشت و زمینه‌های بروز نوگرایی باتکیه‌بر زندگی و شعر برخی شاعران نام‌آشنا و ناآشنای عصر قاجار می‌پردازد. این اثر از سه فصل با عناوین «در سراشیبی ادبیات»، «نوزایی ادبیات در منطقه غرب در عصر قاجار» و «اسدآباد و یک شاعر بی‌دیوان در عصر قاجار» تشکیل شده است که با نگاهی پژوهشگرانه به تبیین چیستی ادبیات قاجار مشغول و به سرنوشت آن گروه از رویدادهای ادبی و اجتماعی پرداخته که در بستر حاکمیت قاجار اتفاق افتاده و سرشت بخشی از ادبیات را شکل داده است.

درباره کتاب قهوه قجری در فنجان ادبیات

 شفیعی و بیرنگ در مقدمه کتاب درباره نام اثر این‌گونه نوشته‌اند: «برای کتاب، عنوان «قهوۀ قجری در فنجان ادبیات» انتخاب شده است. داستان قهوۀ قجری و اینکه در عصر قاجار چه کسانی طعم آن را می‌چشیدند موضوعی آشکار و بی‌نیاز از تفسیر و توضیح است، اما وقتی این قهوۀ کشنده در فنجان ادبیات و برای ادبیات آماده می‌شود، طبیعی است ناظر بر ستمی است که طبقۀ فرهنگ یا ذات ادبیات از حاکمیت قاجار متحمل شده است؛ به بیان دیگر، ادبیات با حاکمانی دیگر می‌توانست اوضاع متفاوتی را در این عصر سپری کند که این گونه نشد تا موضوع بازگشت که مُعرّف و مبیّن بخشی از سردرگمی ادبیات است، در این عصر اتفاق بیفتد که در سطور پیشین دربارۀ آن سخن به میان آمد.» 
 این کتاب دومین جلد از مجموعه‌ای شش‌جلدی است که تاریخ و ادبیات ایران را به‌صورت محتوامحور بررسی کرده است. جلد اول این مجموعه با نام «هزاران پارسی در سرزمین هزار ایزد» هم در انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.