کتاب «چگونه نمایشنامه بنویسیم» اثر فیض شریفی، اثری آموزشی و تخصصی در زمینه فنون و مهارت‌های نوشتن نمایشنامه است که به علاقه‌مندان به تئاتر و نمایشنامه‌نویسی توصیه می‌شود. این کتاب به بررسی اصول و تکنیک‌های نمایشنامه‌نویسی می‌پردازد و می‌تواند برای کسانی که می‌خواهند با ساختار، شخصیت‌پردازی، دیالوگ‌نویسی و دیگر عناصر مهم دراماتیک آشنا شوند، مفید باشد. از ویژگی‌های این کتاب می‌توان به این موارد اشاره کرد: آموزش گام‌به‌گام نوشتن نمایشنامه با رعایت قواعد و اسلوب نقد ادبی و دراماتیک. ارائه تمرین‌ها و روش‌های عملی برای شکل‌دهی و پیشبرد متن نمایشنامه. مناسب برای نویسندگان جوان و مجرب که می‌خواهند مهارت‌های خود را در نمایشنامه‌نویسی تقویت کنند. نگاهی دقیق به ساختار درام و عناصر کلیدی نمایشنامه مانند موضوع، شخصیت و کشمکش. این کتاب در کنار سایر منابع آموزشی نمایشنامه‌نویسی مانند «راهنمای عملی نمایشنامه‌نویسی» نوئل گرک و کتاب‌های تخصصی دیگر، می‌تواند به عنوان یک منبع کاربردی و جامع برای آموزش و ارتقای مهارت‌های نمایشنامه‌نویسی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، «چگونه نمایشنامه بنویسیم» کتابی است که به علاقه‌مندان به هنر تئاتر، نویسندگان و دانشجویان رشته‌های مرتبط با نمایش و هنرهای نمایشی توصیه می‌شود تا با اصول و فنون نوشتن متن نمایشی آشنا شوند و توانایی خلق آثار نمایشی با کیفیت را پیدا کنند.

درباره کتاب چگونه نمایشنامه بنویسیم

کتاب «چگونه نمایشنامه بنویسیم» بخش‌های مختلفی را درباره ساختار نمایشنامه توضیح می‌دهد که شامل این موارد است: طرح یا ساختار سه‌پرده‌ای: نمایشنامه باید دارای آغاز، میانه و پایان قوی باشد که به ترتیب شامل حادثه محرک، تنش رو به افزایش، نقطه اوج، گره‌گشایی و نتیجه‌گیری است. این ساختار سه‌پرده‌ای یکی از اصول مهم در شکل‌دهی داستان نمایشنامه است. شکل دادن به طرح کلی: نویسنده باید ابتدا تعداد پرده‌ها را مشخص کند و طرح کلی نمایشنامه را بنویسد. هر پرده باید شامل نقاط عطف پیرنگ باشد که داستان را به سمت نقطه اوج هدایت می‌کند. همچنین می‌توان پیرنگ‌های فرعی برای عمق بخشیدن به شخصیت‌ها و داستان اضافه کرد. پرده به پرده پیش رفتن: هر پرده نمایشنامه دارای قوس روایی خاص خود است که شامل نقاط عطف و اوج‌های مستقل است. این قوس‌ها باید در راستای درونمایه و پیام کلی داستان باشند و دیالوگ‌ها و کنش‌ها باید تنش و غافلگیری ایجاد کنند. ساختار نوشتاری و قالب ظاهری: نمایشنامه باید با ظاهری خوانا و حرفه‌ای نوشته شود. معمولاً نام شخصیت‌ها در وسط صفحه یا سمت راست نوشته می‌شود و دستور صحنه‌ها با فرمت ایتالیک و با تورفتگی نسبت به دیالوگ‌ها آورده می‌شود. عناصر کلیدی ساختار نمایشنامه: نمایشنامه از چند پرده و صحنه تشکیل شده است. هر پرده شامل چند صحنه است که تغییر زمان یا مکان را نشان می‌دهد. معرفی شخصیت‌ها، محیط، زمان و جایگاه اجتماعی در آغاز نمایشنامه یا هر پرده و صحنه قید می‌شود. پرسش‌های دراماتیک و ایجاد تنش: ساختار نمایشنامه باید به گونه‌ای باشد که در هر لحظه پرسش دراماتیک وجود داشته باشد تا ذهن مخاطب درگیر شود. هر خط نمایشنامه باید سوال ایجاد کند، پاسخ را به تأخیر بیندازد یا جواب دهد تا پویایی داستان حفظ شود. نکات تکمیلی: کتاب به اهمیت شخصیت‌پردازی، ترتیب‌بندی خطی و واقع‌گرایانه حوادث، و معماری اهداف و موانع در داستان نیز اشاره دارد که همگی بخش‌هایی از ساختار کلی نمایشنامه هستند. این بخش‌ها به نویسنده کمک می‌کند تا ساختار نمایشنامه را به صورت منسجم و اصولی شکل دهد و اثری نمایشی با کشش و انسجام دراماتیک خلق کند.

خواندن کتاب چگونه نمایشنامه بنویسیم را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

خواندن کتاب «چگونه نمایشنامه بنویسیم» به کسانی توصیه می‌شود که: علاقه‌مند به یادگیری اصول و فنون نوشتن نمایشنامه هستند و می‌خواهند با ساختار، شخصیت‌پردازی، دیالوگ‌نویسی و دیگر عناصر دراماتیک آشنا شوند. نویسندگان جوان یا حتی مجرب که قصد دارند مهارت‌های خود را در نمایشنامه‌نویسی تقویت کنند. دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های مرتبط با تئاتر و هنرهای نمایشی که به دنبال منبعی کاربردی و آموزشی برای نوشتن نمایشنامه‌اند. کسانی که می‌خواهند با گام‌های عملی و مرحله به مرحله نوشتن نمایشنامه، از ایده‌پردازی تا نگارش و ویرایش، آشنا شوند. علاقه‌مندان به تئاتر که می‌خواهند درک بهتری از معماری داستان، ساختار سه‌پرده‌ای، خلق شخصیت‌های درگیرکننده و ایجاد کشمکش در نمایشنامه داشته باشند. این کتاب با آموزش گام‌به‌گام، از تعیین طرح کلی و شخصیت‌پردازی تا استفاده به‌جا از دستور صحنه و ساختار نوشتاری مناسب، برای کسانی که می‌خواهند نمایشنامه‌ای حرفه‌ای و جذاب بنویسند، بسیار مفید است.