در بخشی از کتاب می‌خوانیم: وقایع اتفاقیه پیرامون اوضاع ایران در سال‌های 1291 تا 1322 نوشته شده است که آن را فردی ایرانی و البته تبعه انگلستان باانگیزه نگاهبانی از منافع دولت متبوع خود نوشته است. دولت انگلیس او را بر وکالت خانه خود در شیراز گمارده و مکلفش کرده بود که از دید قانونی و اخلاقی، منافع آن دولت را پاس بدارد و گزارش‌هایی را از اوضاع اقلیم فارس (ولایات جنوبی ایران) گرد آورد و به کمک مأموران و خفیه‌نویسان خود هر هفته یا هر ماه یک‌بار آن‌ها را به سفارت انگلستان بفرستد تا وزارت خارجه این کشور بر پایه گزارش‌های وی اوضاع ایران را که دروازه هند نیز بود زیر نظر بگیرد و مأمورانش را در این باره آموزش دهد و از امپراتوری استعماری کشورش پاسداری کند. اما به هر روی نویسنده این وقایع به پیشرفت و دگرگونی اوضاع ایران نیز دل‌بسته بود.
 حکومت انگلیس بر پایه همین گزارش‌ها بود که از نفرت ملت ایران از حکومت قاجار آگاه شد و پشتیبانی خود را از جنبش‌های آنان برای برپایی عدالت‌خانه آغاز کرد و درهای سفارت خانه‌اش را به روی مخالفان قاجار گشود تا با برافتادن آن حکومت روبه‌زوال و پیوستن به محرومانی که به‌زودی به قدرت می‌رسیدند بر سفره آنان بنشیند و همچنان محترم بماند.
 البته نام و نشان نویسنده این گزارش‌ها هرگز فاش نشد. هر یک از گزارش‌های آمده در کتاب با عنوان عام وقایع اتفاقیه و زیر عنوان خردتری با نام هر یک از ماه‌های آن سال‌ها در این مکتوب گنجانده شده و نویسنده آن‌ها را باتوجه‌به زندگی مردم کوچه و بازار و رویدادهای گوناگون میان صنف‌های مردم و شایعه‌ها و کنش‌ها و واکنش‌های رعیت و حاکمان در برابر یکدیگر سامان داده است.