موزه ی پایین شهر و تماشاچیانش

ایرانِ دههٔ 90 را می‌توان دههٔ تولید تهی‌دستی دانست. اقتصاد در وضعیتی فاجعه‌بار قرار گرفت و بحران‌های پیاپی منجر به تولید نظام‌مند لشکر فقرا شد. در همین دهه بود که متراکم شدن فقر سوژهٔ گزارش‌های خبری و فیلم‌های پرشماری شد و نظام بازنمایی رسانه‌ای را تحت‌تأثیر قرارداد. تهی‌دستان زیادی برای نخستین‌بار اسم دار شدند: سوخت بر، کو ل‌بر، زباله گرد، دست‌فروش و گور خواب. این فیگورها قبلاً هم در جغرافیای ایران حاضر بودند، ولی در این دهه بود که رؤیت‌پذیر شدند.
نویسندگان موزهٔ پایین‌شهر و تماشاچیانش نشان داده‌اند که چرا این رؤیت‌پذیری باعث نشد تا فرودست و زندگی محقرش تبدیل به مسئله شود، چگونه موضوع اصلی تبدیل شد به سوژه‌هایی برای کلیک‌خوری سایت‌ها و فروش قصه‌شان در سینماها، و در نهایت چگونه فرودستان برای فرادستان امری تماشایی به‌حساب آمدند و پایین‌شهر به موزه‌ای بزرگ از فقر بدل شد.