ما همواره آن‌قدر به افرادی با استعدادهای ذاتی اهمیت می‌دهیم که از توجه به مستعدهای رشد پذیرش غافل می‌شویم. همه می‌توانند به دستاوردهای بزرگ دست یابند و برای این کار نیازی نیست از بدو تولد نابغه یا ستاره باشند، چرا که پیشرفت بیشتر از میزان تلاش بستگی به میزان مهارت و انعطاف در یادگیری دارد؛ بنابراین پرورش مهارت‌های شخصیتی و توجه کافی به انگیزش منتج به ساختارهایی می‌شود که از طریق آن‌ها می‌توان فرصت‌هایی را برای کسانی که دست‌کم یا نادیده گرفته می‌شوند، ایجاد کرد.

از متن کتاب «نیاکانی خوب بودن، خیلی مهم‌تر از فرزندانی وظیفه‌شناس بودن است. خیلی از مردم زندگی‌شان را صرف میراث‌داری گذشته می‌کنند، تا پرچم‌داریِ آینده. ما نگران این هستیم که پدر و مادرمان را سربلند کنیم، درحالی‌که باید روی افتخارآفرینی فرزندانمان تمرکز کنیم.»