در مردادماه سال 1402 مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) با اشاره به بیان مسئولیت افراد در قبال انقلاب، فرمودند: 
 ما فصل مُشبعی را حرکت کرده‌ایم؛ این سربالایی، این شیب تند را عبور کرده‌ایم، به قلّه‌ها نزدیک شده‌ایم. نباید خسته بشویم.

 با همین نگاه، پژوهشگران اندیشکده راهبردی سعداء، پژوهش جدیدی را آغاز کرده و به مقایسهٔ روند کشورهای ابرقدرت دنیا از درّه تا قلّه و تطبیق حرکت جمهوری اسلامی ایران با آنان پرداخته‌اند.
 در پژوهش یادشده که به‌صورت کتاب حاضر مدوّن گشته است، مراحل #صعود_کشورها، #بی_راهه_ها، #موانع_طبیعی و #غیر_طبیعی این مسیر بررسی شده و اثبات گردیده است که ریل‌گذاری جمهوری اسلامی ایران کاملاً صحیح و در راه رسیدن به اوج بوده است.

 این کتاب در چهار بخش کلی با عناوین: 
 1- مراحل صعود ابرقدرت‌ها (بریتانیا - آمریکا - آلمان - و…)
 2- مسیر طی شده توسط ایران
 3- افول ابرقدرت‌ها
 4- تفاوت‌های پیشرفت اسلامی ایرانی با توسعۀ غرب

درباره کتاب صعود چهل‌ساله 2

 جلد دوم صعود چهل‌ساله، به بررسی سیر پیشرفت و قدرت‌گرفتن کشورهای هلند، بریتانیا، آلمان و ایالات متحده می‌پردازد. این کشورها در ابتدا به دلیل وابستگی به دیگر قدرت‌ها، دچار رکود و انحطاط بودند. اما با کسب استقلال، توانستند به پیشرفت و شکوفایی دست یابند.
 در بخش بعدی کتاب، سیر پیشرفت جمهوری اسلامی ایران بررسی می‌شود. ایران در ابتدای انقلاب، وابسته به غرب بود و هیچ‌گونه ترقی و ثباتی در کشور وجود نداشت. اما با پیروزی انقلاب اسلامی، ایران به سمت استقلال و آزادی حرکت کرد. گرچه این روند با بحران‌های مختلف نظامی، سیاسی و اقتصادی همراه بود، اما ایران توانست با مقاومت و تلاش، به پیشرفت‌های چشمگیری دست یابد.
 کتاب صعود چهل‌ساله جلد دوم (در نزدیکی قله)، نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران توانسته بسیار سریع‌تر از دیگر کشورها به اهداف مدنظر دست یابد. این امر به دلیل عواملی مانند: 
 رهبری هوشمندانه امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری
 حضور و مشارکت مردم در عرصه‌های مختلف
 استفاده از ظرفیت‌های داخلی
 توجه به علم و فناوری
 

 این کتاب را به چه کسانی توصیه می‌کنیم: 

کتاب صعود چهل‌ساله را به همه علاقه‌مندان به تاریخ، علاقه‌مندان به سیاست، علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی، دانشجویان و پژوهشگران توصیه می‌کنیم

در قسمتی از کتاب صعود چهل‌ساله 2 می‌خوانیم: 

بریتانیا برای تأمین غلات خود پس از استعمار هند در قرن 19 کشاورزان این کشور را مجبور کرد که محصولات گندم، برنج، کتان و تریاک خود را در عوض پرداخت مالیات و بدهی که خود بر مردم کشور هند تحمیل کرده بودند به آن‌ها بفروشند؛ اما انگلیسی‌ها علاوه بر این که نتوانسته بودند بازار کشور هند را برای فروش محصولات نساجی خود تصرف کنند برای تصاحب بازار محصولات نساجی و پوشاک دیگر نقاط دنیا نیز با کشور هند چالش جدی داشتند و آن عبارت بود از صنعت نساجی قدرتمند این کشور که باکیفیت‌ترین پارچه‌های دنیا را تولید می‌کرد. انگلیسی‌ها برای حذف این مانع از همه ابزارهای قدرت خود استفاده کرده و از هیچ تلاشی برای برچیدن صنعت نساجی هند کوتاهی نکردند.
ابتدا، به صنعت نساجی خود یارانه صادراتی دادند؛ سپس با اعمال زور و با استفاده از نیروی نظامی خود تعداد بالایی از ماشین‌های بافندگی هندی‌ها را نابود کرده و با بافندگان و ریسندگان هندی برخورد جدی نمودند و حتی در برخی موارد انگشتان آنان را نیز خرد کردند. در مرحله آخر هم برای محصولات نساجی هند تعرفه‌های سنگین گمرکی اعمال کردند. همه این تلاش‌ها در انتها منجر به فروپاشی صنعت نساجی کشور هند شد. قبل از این که انگلیسی‌ها هند را تصرف کنند هندی‌ها بیش از 24 درصد از اقتصاد دنیا را تحت تملک خود داشتند؛ اما پس از این که بریتانیا هند را ترک کرد سهم هند از اقتصاد دنیا به حدود 4 درصد رسید.

ی