امیرالمؤمنین (ع) از فاطمه (س) چهار فرزند داشت و از دیگر همسران خود که پس از شهادت حضرت فاطمه (س) با آنان ازدواج کرد، نیز بیش از بیست فرزند به جهان عرضه کرد، اگرچه همه آنان فرزندان تربیت‌یافته محیط رسالت و امام علی (ع) بودند، لیکن نسل رسول‌الله (ص) و ذریه آن بزرگوار که در نزد ما شیعیان به سادات مشهورند، از دو پسر بزرگوار آن حضرت، امام حسن و امام حسین (ع) در جهان‌گسترش یافتند؛ بنابراین اصالت سادات از طریق حسنین؟ عهما؟ به فاطمه (س) می‌رسد و از طریق آن حضرت به رسول‌الله (ص).  فرزندان امیرالمؤمنین (ع؟) چه از فاطمه (س) و چه از دیگر همسران او، همگی سرچشمه‌های خیروبرکت برای بشریت و جریان آب زندگی در سراسر تاریخ انسانیت بوده‌اند و هستند.

 کتاب حاضر در دو فصل به خوانندگان گرامی تقدیم می‌گردد: در فصل اول به زندگانی فرزندان امام علی (ع) از فاطمه (س) می‌پردازیم و در فصل دوم زندگانی فرزندان امام از سایر همسران آن حضرت به طور جداگانه واکاوی و بررسی می‌شوند.

درباره کتاب فرزندان امام علی

 اولین همسر امیرالمؤمنین، حضرت فاطمه زهرا (ع) دختر گرامی پیامبر اکرم (ص) بود که از ایشان صاحب چهار فرزند به نام‌های حسن، حسین، زینب کبری و زینب صغری معروف به ام‌کلثوم (ع) شد و در سال یازدهم هجرت پس از شهادت حضرت فاطمه (ع)، امیرالمؤمنین با زنان دیگری ازدواج کرد.

 اُمامه دختر ابوالعاص‌بن‌ربیع، خوله دختر جعفر بن قیس حنیفه که از او صاحب پسری به نام محمد معروف به محمد حنیفه شد، اسماء دختر عُمَیس خثعمی که پسری به نام یحیی آورد که در خردسالی درگذشت و بنا بر قولی پسر دیگری به نام عون نیز ثمره این ازدواج بود که در کربلا به شهادت رسید، ام‌البنین دختر حزام بن خالد و مادر فرزندانی همچون حضرت عباس، جعفر، عثمان و عبدالله که همه آنان در واقعه کربلا به شهادت رسیدند، صهبای معروف به ام‌حبیب دختر ربیعه تغلبیه، لیلی دختر مسعود دارمیه و ام سعید دختر عروه بن مسعود ثقفی از همسران امیرمؤمنان بودند.

 همچنین چند کنیز که از آنان صاحب فرزندانی به نام‌های محمد اصغر، نفیسه، زینب صغری، رقیه صغری، ام‌هانی، ام‌کرام، جمانه مکنی به ام‌جعفر، امامه، ام‌سلمه، میمونه، خدیجه و فاطمه شد که محمد اصغر در کربلا به شهادت رسید.

 کتاب حاضر در دو فصل به زندگانی امام علی (ع) از فاطمه زهرا (ع) پرداخته و در فصل دوم فرزندان آن حضورت از سایر همسرانش به طور جداگانه واکاوی و بررسی می‌شوند. این تمایز که فرزندان امام از فاطمه (ع) را در یک فصل و دیگر فرزندان در فصل دیگر طبقه‌بندی شدند، به این دلیل است که اولاً آن امام از فاطمه (ع) ذریه پیامبر اکرم و سید محسوب می‌شوند و سلسله سادات از نسل آنان‌اند؛ ثانیاً فرزندان ذکور فاطمه (ع) معصوم و امام شیعیان‌اند؛ ثالثاً تمام فرزندان ذکور و اناث آن بانوی اطهر نقش بسیار برجسته‌ای در تاریخ شیعه ایفا کردند.

در  قسمتی از متن کتاب می خوانیم:

 در منابع حدیث و تفسیر، آیاتی از قرآن دربارۀ اهل‌بیت (ع) نازل شده‌اند که در زندگانی امام حسن (ع) به آن‌ها پرداخته‌ایم. همچنین بعضی از آیات دربارۀ امام حسین (ع) تأویل یا تطبیق شده‌اند و به آن حضرت اختصاص دارد: در تفسیر آیۀ 15 سورۀ احقاف که در آن از مادر بارداری سخن گفته شده است و با رنج، کودک خویش را حمل می‌کند و با درد او را به دنیا می‌آورد، گفته شده است این آیه ناظر به فاطمه (ع) است که در دوران حمل فرزندش خبر شهادت او را از پیامبر اکرم (ص) از طریق جبرئیل شنید و بسیار غمگین شد.

 حروف مقطعۀ ابتدای سوره مریم یعنی کهیعص به واقعه کربلا تأویل شده است که خداوند پس از آنکه اسامی پنج‌تن را به زکریا نبی (ع) آموخت، رمزش را برای وی آشکار کرد. گفته شده است زکریا وقتی از ماجرای شهادت امام حسین (ع) آگاه شد، از خداوند خواست تا فرزندی به وی عطا کند که سرنوشتی مشابه حسین (ع) داشته باشد و خداوند یحیی را به او داد که مدت حملش شش ماه بود و همچون امام حسین (ع) به شهادت رسید.

 همچنین آیات 6 سورۀ احزاب و 28 سورۀ زخرف در اشاره به تداوم امامت از نسل امام حسین (ع) تفسیر شده‌اند. برخی از آیات قرآن نیز ناظر به قیام و شهادت آن حضرت دانسته شده‌اند؛ از جمله آیهٔ 77 سورۀ نسا و آیات 27 تا 30 سورۀ فجر که این سوره را سورۀ امام حسین (ع) دانسته‌اند. (صفحه 207 و 208)