کتاب رؤیای فریدا اثر اسلاونکا دراکولیچ که به‌تازگی از نشر نون منتشر شده است، زندگی خصوصی یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان زن را بررسی می‌کند و خاطرات فریدا را با توصیف نقاشی‌هایش به هم پیوند می‌دهد و ما را به تفکر در مورد ماهیت درد مزمن و ارتباط آن با خلاقیت دعوت می‌کند. «رؤیای فریدا» برندهٔ جایزۀ بهترین اثر در بخش ادبیات داستانی فیلادلفیا اینکوایرر سال 2008 و همچنین برندۀ جایزۀ بهترین اثر داستانی از نگاه منتقدین واشنگتن‌پست سال 2008 شده است.

معرفی کتاب رؤیای فریدا

 چند روز قبل از مرگ فریدا کالو در سال 1954، وی در یادداشت‌های روزانه‌اش چنین نوشت: «امیدوارم رهایی لذت‌بخش باشد و هرگز بازنگردم.» فریدا در شش‌سالگی بیماری فلج اطفال گرفت و در طول عمرش بیماری و جراحات زیادی را تحمل کرد، به همین دلیل درد مزمن جسمی درون‌مایۀ هنر جادویی او بود.

 فریدا کالو کسی که شمایل ماندگار هنر معاصر جهان است، هنرمندی که آثارش بازتاب بی‌واسطهٔ هنر درونی‌اش بودند، زمانی زندگی‌اش پایان یافت که هنوز در اوج شهرت و محبوبیت هنری‌اش قرار داشت. دراکولیچ داستان را به‌گونه‌ای روایت می‌کند که ذهن خواننده متناوباً در حال سفری رفت‌وبرگشت بین زندگی غیرمعمول این هنرمند و تابلوهای نقاشی‌اش باشد.

بخشی از متن کتاب رؤیای فریدا

 دکترها زنده‌ماندنش را نشدنی می‌دانستند، اما فریدا چنان به زندگی چنگ زده بود که آن را شدنی کرد. حال فریدا روزبه‌روز بهتر می‌شد، خیلی زود با دردش کنار آمد و به آن عادت کرد؛ دردی که چون مهمانی ناخوانده در بدنش جا خوش کرده و خیال بیرون رفتن نداشت.