کتاب آبی‌نفتی اثری در قالب خاطره‌نویسی است که به روایت چالش‌ها و موفقیت‌های شرکت پتکو، یکی از پیشگامان صنعت ایران، می‌پردازد. این شرکت در طراحی و تولید پمپ‌های سفارشی برای صنایعی مانند نفت، گاز، پتروشیمی، نیروگاه‌ها، و خطوط انتقال آب فعالیت دارد. در این کتاب، فراز و نشیب‌های مسیر توسعه این شرکت در شرایط تحریم‌های شدید اقتصادی، از زبان مدیر آن، مهندس علی عمرانی، بازگو می‌شود. آبی‌نفتی بخشی از مجموعه «روایت پیشرفت» است که به بررسی دستاوردهای علمی و صنعتی ایران پس از انقلاب اسلامی می‌پردازد.

درباره کتاب آبی نفتی

کتاب از زاویه دید یک مدیر صنعتی نوشته شده و نحوه تبدیل پتکو به یکی از ارکان اصلی صنایع کشور را شرح می‌دهد. مهندس عمرانی با بهره‌گیری از خلاقیت، مدیریت منابع، و تیمی متشکل از متخصصان و نخبگان ایرانی، توانسته است شرکت را در مسیر رشد قرار دهد. داستان‌ها و خاطراتی از پروژه‌های مهم، نظیر ساخت قطعات پیشرفته‌ای که پیش‌تر به‌طور کامل وارداتی بودند، در کتاب ذکر شده است.
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های کتاب به تولید بومی فین‌تیوب‌ها اختصاص دارد، جایی که مهندس عمرانی و تیمش توانستند با استفاده از دستگاه‌های داخلی و دانش بومی، قطعاتی مشابه نمونه‌های خارجی با هزینه‌ای بسیار کمتر تولید کنند. این نمونه‌ها نشان‌دهنده اراده و توانایی صنعتگران ایرانی در مقابله با محدودیت‌ها و خلق فرصت‌هاست.
نویسنده کتاب، مهدی نورمحمدزاده، با همراهی محقق اثر، مرتضی اسدزاده، روند دشوار اما موفقیت‌آمیز توسعه صنعت داخلی را با نثری روان و تأثیرگذار روایت کرده‌اند. آن‌ها توانسته‌اند تلاش‌های صنعتی و فناورانه پتکو را به‌خوبی به تصویر بکشند و خواننده را با فضای پرچالش جنگ اقتصادی آشنا کنند.

خواندن کتاب آبی نفتی را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

کتاب آبی‌نفتی برای علاقه‌مندان به صنعت، مدیریت، و فناوری مناسب است. مهندسان، مدیران، دانشجویان رشته‌های مهندسی و مدیریت، و همچنین کسانی که به دنبال شناخت پیشرفت‌های علمی و صنعتی کشور هستند، می‌توانند از این اثر بهره‌مند شوند. این کتاب همچنین برای هر کسی که به بررسی نمونه‌های موفق مدیریت منابع و تحقق خودکفایی صنعتی علاقه دارد، خواندنی و الهام‌بخش خواهد بود.

 در بخشی از کتاب آبی نفتی می‌خوانیم: 

  موضوع برای خودم جذاب شد که چرا شرکت‌های داخلی از عهدۀ تولید چنین قطعۀ به‌ظاهر ساده‌ای برنمی‌آیند. چند مدت پیگیر این موضوع شدم. در اینترنت گشتم تا ببینم شرکت‌های دیگر چطور این کار را انجام داده‌اند. مهندس تجریشی که تجربۀ بازدید از اغلب صنایع بزرگ خارجی را داشت گفت: 
 ««من در هلند دستگاه ساخت این فین‌تیوب‌ها را دیده‌ام. دستگاه سنگین و بزرگی دارد که لوله‌ها را حرارت می‌دهد، بعد خم می‌کند و به شکل مارپیچ درمی‌آورد.» 
 اصل» استیل را هم داخل سه‌نظام دستگاه گذاشتیم. تصمیم گرفتم اولین لوله را خودم بزنم. سه‌نظام را روشن کردم. با چرخش سه‌نظام لولۀ استیل به‌آرامی چرخید و حلقه‌ها روی آن خم خورد و به شکل مارپیچ درآمد؛ دقیقاً مشابه همان چیزی که از آلمان وارد می‌کردیم. ابتدا و انتهای حلقه‌ها در دو طرف لوله را همجوش آرگون زدیم تا حالت مارپیچی حلقه‌ها از هم باز نشود. قیمت تمام‌شدۀ یک لولۀ خنک‌کننده، برایمان هشتاد هزار تومان درآمد که کمتر از یک‌دهم نمونۀ وارداتی بود. لوله‌های بعدی را هم همکاران واحد تولید ساختند. از همان روز این نوع فین‌تیوب‌ها رسماً در فهرست تولیدات بومی شرکت پتکو ثبت شد.»