کتاب روزگار ستمگر در سه فصل، به تحلیل و تفسیر خطبه 32 نهج‌البلاغه از امام علی علیه‌السلام می‌پردازد. این اثر به‌گونه‌ای فضای اجتماعی و فردی زمانه‌ی امام را ترسیم می‌کند که می‌توان آن را به جوامع توحیدی در هر زمان و مکانی تعمیم داد. نویسنده با بررسی ویژگی‌های مختلف افراد و نوع برخورد آن‌ها با یکدیگر، دنیاگرایی را به‌عنوان یکی از عوامل اصلی ستم و ناسپاسی‌ها معرفی می‌کند. در این کتاب، ستم‌ها و مشکلاتی که امام علی علیه‌السلام در دوران حیات و حکومت خود با آن‌ها مواجه بود، به‌تفصیل بیان شده و مختصات آن زمانه با تقسیم‌بندی افراد و خواسته‌های آن‌ها از دین و دنیا تحلیل می‌شود.

درباره کتاب روزگار ستمگر

کتاب به پنج ویژگی برای روزگار ستمگر اشاره دارد که دو ویژگی به ظالمان زمانه و سه ویژگی دیگر به آگاهی‌ها و موضع‌گیری‌های افراد در برابر موقعیت‌های مختلف اختصاص دارد. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به دنیاگرایی، جابه‌جا شدن ملاک‌ها، نپرسیدن از نادانسته‌ها، بهره نگرفتن از دانسته‌ها و نترسیدن از حوادث کوبنده اشاره کرد. در فصل سوم، نویسنده به بررسی راه‌های پیشگیری و درمان مشکلاتی که اصناف مردم به آن مبتلا هستند، می‌پردازد.

خواندن کتاب روزگار ستمگر را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان به نهج‌البلاغه که به مطالعه و فهم عمیق‌تر از خطبه‌های امام علی علیه‌السلام علاقه‌مند هستند و می‌خواهند با تحلیل‌های نوین آشنا شوند، دانشجویان و پژوهشگران علوم دینی، افراد جویای آگاهی اجتماعی که به دنبال درک بهتر از مسائل اجتماعی و سیاسی زمانه‌ی خود هستند و می‌خواهند از تجربیات تاریخی بهره‌مند شوند، فعالان اجتماعی و سیاسی که در زمینه‌های اجتماعی و سیاسی فعالیت می‌کنند و به دنبال راهکارهایی برای مقابله با ستم و نابرابری‌ها هستند و هر کسی که به مطالعه تاریخ و تحلیل اجتماعی علاقه‌مند است پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب روزگار ستمگر می‌خوانیم

«دنیا بد نیست، کم است.» حضرت نمی‌خواهد دنیا را تحقیر کند؛ بلکه می‌خواهد انسان هم تکریم شود. اینکه ولیّ خدا می‌گوید به این دنیا نگاه نکن، به خاطر این است که قبل از دنیا به خودت نگاه کنی، به استمرار خودت نگاه کنی و به دنیاهایی که برای تو در نظر گرفته شده است؛ «وَ مِمَّا لَکَ عِنْدَ اللهِ عِوَضاً». این تجارت بدی است که این امکانات محدود را با بهشت امنی که برای ما آراسته شده معاوضه کنیم؛ در حالی که این بهشت اصلاً مال ماست و آن را برای ما گذاشته‌اند: «وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِین». من نمی‌خواهم بگویم این دنیا بد است و ان‌شاء‌الله آخرت خوبی می‌آید؛ در این دنیا عدالتی نیست و در دنیای بعد می‌آید؛ در این دنیا رفاه نیست و... این‌ها را نمی‌خواهم بگویم؛ اعتقادم این نیست که آخرت توجیه دنیاست. راسل در کتاب «چرا مسیحی نیستم» می‌نویسد: بعضی‌ها می‌گویند انسان دنیای دیگری می‌خواهد که در آن دنیا عدالت اجرا خواهد شد. دنیای دیگری خواهد بود که چنین و چنان است. در آن دنیا کمال حکمت همه‌چیز خواهد بود. راسل می‌گوید این حرف مثل این است که شما یک جعبه سیب بخرید و ببینید گندیده است و دلتان را خوش کنید که زیرش سیب‌های خوبی هست! خوبی آن دنیا توجیه بدی‌های این دنیا نخواهد بود و ظلم و ستم این دنیا را عدالت فردا توجیه نخواهد کرد.»