کتاب الفبای روان‌درمانی بر پایه خودتحلیلی یکپارچه‌نگر اثری علمی، کاربردی و آموزشی است که توسط دکتر سیدحمید آتش پور و دکتر نسرین سلحشوری تألیف شده و با هدف آموزش رویکردی مشخص در روان‌درمانی نوشته شده است. این کتاب نه‌تنها مفاهیم بنیادی خودتحلیلی را بررسی می‌کند، بلکه راهکارهای اجرایی آن را نیز در جلسات درمانی توضیح می‌دهد. با نگاهی واقع‌گرایانه و مبتنی بر تجربه بالینی، نویسندگان تلاش کرده‌اند تا چارچوبی قابل استفاده برای درمانگران فراهم کنند که هم تئوری‌محور باشد و هم در عمل مفید واقع شود.

درباره کتاب الفبای روان‌درمانی بر پایه خودتحلیلی یکپارچه‌نگر

این کتاب به معرفی و آموزش روان‌درمانی بر اساس نظریه‌ی خودتحلیلی می‌پردازد؛ رویکردی که بر شناخت عمیق‌تر مراجع، درک هیجانات، و تنظیم احساسات از راه همدلی متقابل تأکید دارد. نویسندگان، فرآیند درمان را با استفاده از تکنیک‌های تحلیلی گسترش داده‌اند و با ارائه مثال‌ها، نمودارها و پرسش‌های هدفمند، راهکارهایی عملی برای پیشبرد جلسات درمانی در اختیار خواننده قرار داده‌اند.
در بخش‌های مختلف کتاب، آداب همدلی، نحوه مواجهه با موانع آن، تنظیم عاطفی، شیوه تحلیل موقعیت‌های دشوار و چگونگی استفاده از زبان درمانی تحلیل‌گرانه شرح داده می‌شود. نویسندگان با تکیه بر تجربه‌ی طولانی خود در درمان، تدریس و مشاوره، توانسته‌اند ساختار این نظریه را از سطح آکادمیک فراتر ببرند و آن را به ابزاری کارآمد در فضای واقعی درمان تبدیل کنند.
همچنین توجه ویژه‌ای به مهارت‌های بالینی و نحوه تعامل درمانگر با مراجع شده است. کتاب تأکید دارد که همدلی در این رویکرد، صرفاً یک احساس نیست، بلکه یک تکنیک و مهارت دوسویه است که باید آموخته و تمرین شود.

خواندن کتاب الفبای روان‌درمانی بر پایه خودتحلیلی یکپارچه‌نگر را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این اثر برای دانشجویان روان‌شناسی، روان‌درمان‌گران حرفه‌ای، استادان این حوزه و حتی روان‌درمان‌گران تازه‌کار که به دنبال چارچوبی قابل اتکا برای جلسات خود هستند، بسیار مفید است. افرادی که به درمان تحلیلی علاقه دارند و به دنبال آموزش ساختاریافته در زمینه همدلی، خودشناسی و تکنیک‌های درمانی مبتنی بر خودتحلیلی هستند، با مطالعه این کتاب می‌توانند پایه‌ای قوی برای فعالیت بالینی خود فراهم کنند.

در بخشی از کتاب الفبای روان‌درمانی بر پایه خودتحلیلی یکپارچه‌نگر می‌خوانیم:

در مسیرهای پنهانی ذهن مراجع و در تمام حکایت‌هایی که وی آن‌ها را در طول زندگی‌اش نقل می‌کند، قهرمان‌هایی وجود دارند، قهرمان‌هایی که اغلب ثابت و تکراری‌اند. این قهرمانان ویژگی‌هایی منحصر به خود دارند که باتوجه به همین ویژگی‌ها بر کل حکایت اثر می‌گذارند. نقش این قهرمانان را خود فرد یا حتی نزدیکان وی می‌توانند بازی کنند.
1- قهرمان خوددوستدار، شعار این قهرمان این است که، من قهرمان داستان زندگی خودم هستم. این قهرمان، به خود، خواسته‌ها و نیازهایش واقف است، مسیر زندگی خودش را به‌خوبی می‌شناسد و پیش‌بینی می‌کند و به آینده امیدوار است و برای آنچه می‌خواهد تلاش می‌کند. از تغییر نمی‌ترسد و پذیرای آن است.
در این میان ممکن است خوددوستداری افراطی وجود داشته باشد که می‌تواند به خودخواهی منجر شده و نقاب بر چهره‌ قهرمان بزند، این قهرمان خودخواه، احساس خودبرتربینی دارد و احتمالاً جز خودش هیچ فرد دیگری در داستان نمی‌درخشد.
2- من منتظر قهرمان خودم هستم... نقش پیرو دارد، قهرمان انتظاری، داستان‌هایی شبیه به سیندرلا، من نقش فعالی در زندگی خودم ندارم، هرچه هستم یا نیستم، بالقوه‌ای که انتظار بالفعل ‌شدن را می‌کشد. این بالفعل ‌شدن یا شکوفایی در گرو حضور فردی دیگر، رویدادی جدید یا شرایطی جدید است. در حقیقت، فرد به انتظار رویداد، شرایط یا یک فرد جدید برای کشف ‌شدن می‌نشیند. عموماً این کشف به بهبود زندگی فرد منجر می‌شود، صرفاً چون این فرد می‌بایست کشف می‌شد! و گاهی این کشف‌ شدن می‌تواند به بیرون آمدن قهرمان درون خود فرد منجر شود.