از خودآگاهی تا خودشناسی

کتاب از خودآگاهی تا خودشناسی نوشته شهربانو قهاری، یک اثر روانشناسی است که به بررسی مسیر تحول فردی از خودآگاهی به خودشناسی می‌پردازد. این کتاب برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به درک خود و زندگی‌شان بپردازند و در مسیر رشد شخصی گام بردارند، طراحی شده است. قهاری در این کتاب، مفاهیم روانشناختی پیچیده را با زبانی ساده و قابل فهم برای عموم مردم بیان می‌کند و ابزارهایی عملی برای دست‌یابی به خودآگاهی و خودشناسی در اختیار خوانندگان می‌گذارد.

درباره کتاب از خودآگاهی تا خودشناسی

کتاب از خودآگاهی تا خودشناسی در سه بخش اصلی سازماندهی شده است. ابتدا نویسنده مفاهیم خودآگاهی و اهمیت آن را توضیح می‌دهد. خودآگاهی به معنای درک وضعیت ذهنی، احساسات و رفتارهای خود است که می‌تواند به فرد کمک کند تا با مشکلات و چالش‌های روزمره بهتر برخورد کند. سپس، قهاری به خودشناسی می‌پردازد، که یک گام عمیق‌تر از خودآگاهی است و به معنای درک عمیق‌تر از انگیزه‌ها، آرزوها و درک عمیق از هویت فردی می‌باشد. در این بخش، کتاب تکنیک‌ها و روش‌های مختلفی را برای رسیدن به خودشناسی ارائه می‌دهد. در نهایت، نویسنده به چگونگی استفاده از این آگاهی‌ها در زندگی روزمره و بهبود روابط فردی و اجتماعی اشاره می‌کند.
کتاب با تمرینات عملی، داستان‌های الهام‌بخش و مثال‌هایی از زندگی واقعی، خواننده را در فرایند خودشناسی راهنمایی می‌کند. هدف کتاب این است که افراد را در مسیر رشد و توسعه فردی خود قرار دهد و به آن‌ها کمک کند تا زندگی‌ای متعادل‌تر، آگاهانه‌تر و هدفمندتر داشته باشند.

خواندن کتاب از خودآگاهی تا خودشناسی را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

کتاب از خودآگاهی تا خودشناسی برای افرادی که به دنبال توسعه فردی و رسیدن به درک عمیق‌تر از خود هستند، توصیه می‌شود. افرادی که به دنبال روش‌های عملی برای بهبود روابط خود با دیگران و ارتقاء کیفیت زندگی‌شان هستند، می‌توانند از آموزه‌های این کتاب بهره ببرند. این کتاب برای کسانی که در جستجوی آرامش درونی، اعتماد به نفس بیشتر و درک بهتری از هویت خود هستند، مناسب است. همچنین، کسانی که در زمینه‌های روانشناسی، مشاوره یا مربیگری فعالیت می‌کنند نیز می‌توانند از مفاهیم و تکنیک‌های این کتاب در کار حرفه‌ای خود بهره‌برداری کنند.

در بخشی از کتاب از خودآگاهی تا خودشناسی می‌خوانیم:

«خودپنداره» اصطلاحی است که اولین‌بار توسط راجرز مطرح شد. از دیدگاه او خودپنداره برداشت یا تصوری است که درباره  خود داریم. این‌که من کیستم؟ چه می‌توانم بکنم؟ چه توانایی هایی دارم؟ و... برداشت ما از خودمان تا اندازه‌ی زیادی تحت تأثیر تجارب گذشته (موفقیت ها و شکست ها) قرار دارد. این خود درک‌شده که خودپنداره نامیده می شود، هم بر ادراک شخص از دنیا و هم بر رفتار فرد تأثیر می گذارد. برای مثال، کسی که خود را شایسته و با کفایت می پندارد، متفاوت از کسی که خود را بی کفایت می پندارد، دنیا را درک می کند و رفتار می کند. خودپنداره لزوماً نشان‌دهنده‌ی واقعیت نیست، فردی ممکن است علی رغم موفق بودن خود را شکست‌خورده بداند یا کسی ممکن است علی رغم داشتن دوستان متعدد و روابط اجتماعی خوب، خود را طرد شده و دوست‌نداشتنی تصور کند. همان طور که گفته شد خودپنداره می تواند بر رفتار و احساسات ما تأثیر بگذارد. کسی که خود را فردی ناموفق می داند، اغلب احساس غم و افسردگی می‌کند.خودپنداره همچنین می تواند بر فرآیند تصمیم گیری و انتخاب فرد تأثیر بگذارد. کسی که خود را قبول ندارد، احترام به‌نفس کافی ندارد و برای خود اهمیت و ارزشی قائل نیست، اغلب در تصمیم گیری ها مردد است و در روابط بین فردی دنباله رو است.خودپنداره یا تصوری را که نسبت به خود دارید می توان به چند دسته تقسیم کرد.خودپنداره جسمانی: تصوری است که درباره جسم و زیبایی خود داریم.خودپنداره تحصیلی: برداشت و تصوری که از توانمندی های تحصیلی خود داریم.