کتاب «باغ تنهایی» به بررسی شعر و اندیشه‌های سهراب سپهری می‌پردازد. سپهری از شاعران برجسته شعر نو ایران است که به‌طور گسترده‌ای از طبیعت و مفاهیم عرفانی استفاده کرده است. این کتاب به چگونگی استفاده سپهری از طبیعت به عنوان یک عنصر مهم در شعرش اشاره دارد و به بررسی جایگاه او در ادبیات معاصر ایران می‌پردازد. این کتاب را می‌توان به علاقه‌مندان به شعر نو و ادبیات معاصر ایران توصیه کرد. همچنین، برای دانشجویان رشته ادبیات که به بررسی شعر و اندیشه‌های سهراب سپهری علاقه دارند، مفید است. کتاب به دوران کودکی و نوجوانی سهراب در کاشان پرداخته و به شیطنت‌ها و خاطراتش از آن دوران اشاره می‌کند، از جمله سفرهایش با خواهرزاده‌ها و علاقه‌اش به طبیعت. سپهری در طول زندگی‌اش به کشورهای مختلفی سفر کرده است. این کتاب به سفرهای او به کشورهای شرقی و غربی، از جمله ژاپن و اتریش، اشاره دارد که تأثیر زیادی بر دیدگاه‌های او داشته است. مرگ پدر سهراب یکی از نقاط عطف زندگی اوست که تأثیر عمیقی بر روحیه و آثارش گذاشت. این موضوع در کتاب مورد توجه قرار گرفته و احساسات او نسبت به این واقعه بررسی می‌شود. سپهری به عنوان شاعری که عاشق طبیعت بود، در کتاب به علاقه‌اش به گل‌ها، درختان و زیبایی‌های طبیعی اشاره شده است. او نه تنها به تماشای طبیعت می‌پرداخت بلکه خود نیز درختان را می‌کاشت و از آنها مراقبت می‌کرد. سبک زندگی ساده و دوری از تجملات سپهری نیز در کتاب مورد بررسی قرار گرفته است. او با وجود شهرتش، زندگی ساده‌ای داشت و از تجملات دوری می‌کرد. این بخش‌ها نشان‌دهنده عمق شخصیت سهراب سپهری و تأثیرات مختلفی است که بر روی آثار او گذاشته‌اند.

خواندن کتاب «باغ تنهایی» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به سهراب سپهری: این کتاب یک یادنامه است که به بررسی زندگی، شعر و هنر سهراب سپهری می‌پردازد و برای علاقه‌مندان به این شاعر بسیار مناسب است. دانشجویان رشته ادبیات: دانشجویان رشته ادبیات می‌توانند از این کتاب برای درک بهتر شعر نو و آشنایی با دیدگاه‌های مختلف درباره سهراب سپهری استفاده کنند. منتقدان و پژوهشگران ادبی: این کتاب شامل مقالات و نظرات مختلف منتقدان، نویسندگان و شاعران درباره سهراب سپهری است و برای پژوهشگران ادبی مفید است. علاقه‌مندان به شعر نو: این کتاب به بررسی جایگاه سهراب سپهری در شعر نو ایران می‌پردازد و برای علاقه‌مندان به این سبک شعری جذاب است. کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از شعر و هنر هستند: کتاب «باغ تنهایی» تلاش می‌کند تا به این پرسش پاسخ دهد که چرا سهراب سپهری در میان شاعرانی که از طبیعت و عرفان می‌گویند، جایگاه ویژه‌ای دارد و برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از شعر و هنر هستند، مناسب است.

در بخشی از کتاب «باغ تنهایی» می‌خوانیم

اگر عنوان‌های شعر سهراب سپهری (Sohrab Sepehri) را در این دفتر با نام‌های شعرهای توللی در دفتر ر‌ها (ویرانه‌امید پندار‌ها هوسناک پیشواز مرگ بوسه خیال ناپایدار شعله کبود دخمه دراز کوی مردگان... ) در کنار هم نهیم، رد پای همان عوالم توللی‌وار در او می‌یابیم جز آنکه اندوه توللی از یک مزاج تند تب‌آلود برمی‌خیزد، ولی مزاج اندوهگینِ سپهریِ جوان به «خاطرِ پردرد» نیما نزدیک‌تر است. عنوان شعر «غمی غمناک» که یادآور شعرهایی مثل «اندوهناکِ شبِ» نیماست گویای این معنی است. باری، ویژگی این دوران همان اندوه گنگی است که بر همه‌جا و بر همه‌چیز و در دل شاعر نیز سایه انداخته و بیشتر اندوه ترد و خام جوانی و حساسیت‌های جوانی است نه آن اندوهی که در بهترین کارهای نیما در ایام پختگیش موج می‌زند. این اندوه که مایه اصلی آن سرکشی و سرکوفتگی غرایز است، بسیار رومانتیک است، و همانست که، چنانکه گفتیم، هرگز گریبان توللی را ر‌ها نکرد. در این دفتر «مرگ رنگ» سپهری، همچون همه شاعران جوان از پستان پیشینیانِ خود شیر می‌نوشد تا رشد کند، و بیشتر بچه‌ای است در زهدانِ شعر نیما. و بهرحال باید او را از تبار شعر نیمایی دانست، اگرچه سرانجام راه جداگانه خود را می‌یابد. نفوذ نیما در این دوره از شعر او سخت چیره است: تنهایی، بی‌کسی، وحشت از غربت و چیزهای غریب، فردیت بی‌پناه احوالی است که زیر نفوذ نیما است. ایماژ‌ها بیشتر نیمایی است. «شب» در آن بسیار تکرار می‌شود و فضاهای آن تیره وهمناک و غمناک است. در این دوره سپهری هنوز مثل دانه‌ای است که در دل خاک می‌تپد تا به سوی روشنایی و روز سر برکشد. شعر «سرود زهر» او حکایت آن فضای تاریک و وهم‌آلود و «زهرناکی» است که شعر او و خود او همراه شعرش در آن می‌تپد تا به آن روشنی و صفایی برسد که در «حجم سبز» می‌توان دید.