بدون روتوش با دهه هشتادی‌ها، مشروح 6 گفتگوی چالشی با دانش‌آموزان دهه هشتادی درباره بلوای 1401 است. این کتاب نوشته امیرحسین ثابتی است و توسط مؤسسه انتشاراتی روزنامه ایران منتشر شده است. این کتاب شش جلسه سخنرانی یا بهتر بگوییم پرسش‌وپاسخ امیرحسین ثابتی در مدارس تهران و تحلیل اتفاقاتی است که پاییز سال 1401 در ایران رخ داد.

درباره کتاب بدون روتوش با دهه هشتادی ها

سال 1401 پُر بود از اتفاقات تکان‌دهنده‌ای که فضای سیاسی و اجتماعی کشور را متزلزل کرد و اضطراب را در سطح عمومی به شکل چشمگیری بالا برد. پس از تجمعاتی که در اواخر تابستان این سال صورت گرفت و منجر به کشته و زخمی‌شدن انسان‌های بسیاری شد، جهت‌گیری رسانه‌ها و صداوسیما نیز تغییر کرد و برای نشان‌دادن واقعیت‌ها، تلاش بیشتری شد. یکی از کارهای فرهنگی که در این باره انجام شد کتاب «بدون روتوش با دهه هشتادی‌ها» است که به قلم یکی از مجریان شناخته‌شده کشور به چاپ رسیده است. «امیرحسین ثابتی» مجری برنامه جهان‌آرا در شبکه افق، در گیرودار همین اتفاقات و در بحبوحه دنبال‌کردن اخبار داخلی و خارجی بود که از طرف یکی از مدارس دخترانه کشور دعوت به سخنرانی شد. او این مسئله را یک فرصت دید تا با نسل نوجوان که در وقایع اخیر توسط برخی از رسانه‌ها پررنگ‌تر شده و عامل اصلی اعتراضات معرفی شدند، دیدار و گفتگویی داشته باشد. این کتاب حاصل پرسش و پاسخ‌های دانش‌آموزان دهه هشتادی از شش دبیرستان دخترانه مختلف با امیرحسین ثابتی است؛ سؤال‌هایی که نویسنده از مخاطبانش خواسته بدون خودسانسوری و ترس مطرح کنند تا درمورد آن به بحث بپردازند. در بین این سؤال‌ها مسائلی مانند «حجاب، دین، آزادی، عدالت، وطن‌پرستی، توطئه، خانواده و ایدئولوژی» مطرح می‌شوند و در خلال پاسخ‌دادن به این مسئله‌ها، نویسنده فهمیده که این نسل، نسل متفاوت و عجیبی نیست؛ بلکه تبلیغات غربی‌ها باعث شده این باور در بین مردم رایج شود و با ایجاد شکاف بین آن‌ها و نسل‌های قبلی، کمتر و کمتر مکالمه مؤثر با آن‌ها شکل‌گرفته است.

 در برشی از کتاب بدون روتوش با دهه هشتادی‌ها را می‌خوانیم

«+ به نظر شما گشت ارشاد کار درستی بود؟ واقعاً با گشت ارشاد می‌شود وضع حجاب را بهتر کرد؟
- بزرگ‌ترین اشکال گشت ارشاد این بود که یک کارنمایشی بود نه واقعی! چرا می‌گویم نمایشی؟ چون در تهران چند میلیون‌نفری نمی‌شود با 5 عدد ون گشت ارشاد وضع حجاب را بهتر کرد. یعنی اگر فرض کنیم با مدل گشت ارشاد و ون هم می‌شد وضع حجاب را بهتر کنیم، حتماً 5 تا ون جوابگوی تهران چندمیلیونی نبود! اما متأسفانه نگاه برخی مسئولان این بود که برای رفع تکلیف و دادن گزارش، بگویند ما داریم یک کاری انجام می‌دهیم. اما مسئله مهم‌تر از نمایشی بودن گشت ارشاد، این بود که طبقاتی بود. یعنی در بسیاری از مراکزی که محل اصلی فساد بود حضور نداشت؛ اما در مقابل مترو حاضر بود. در یک مدرسه دیگر هم در این باره مفصل صحبت کردم و گفتم که درست‌کردن وضعیت حجاب یک سیاست راهبردی و یک‌دست می‌خواهد، نه سیاست‌های کاریکاتوری. متأسفانه گشت ارشاد یک‌بخشی از یک کاریکاتور بود، نه یک سیاست درست و واحد. اما این را فراموش نکنیم که پلیس مسئول درست‌کردن وضع حجاب نیست! پلیس مسئول نگهبانی از یک خط‌قرمز است. مسئول درست‌کردن وضع حجاب و اخلاق جامعه، رسانه‌ها هستند. الگوسازان هستند. پلیس وظیفه دارد اگر کسی در جایی یک خط قرمزی را رد کرد و مثلاً عریان شد یا کشف حجاب کرد، آنجا وارد میدان شود. کمااینکه مثلاً در بحث مبارزه با مواد مخدر، وظیفه فرهنگ‌سازی، آگاه‌سازی و رشد فکری جامعه برای عدم استفاده از مواد مخدر با رسانه‌ها و دستگاه‌های فرهنگی است؛ اما اگر به هر دلیلی یک نفر خواست مواد را وارد کند و یا خریدوفروش کند، اینجا دیگر پلیس باید وارد شود.»