این کتاب مجموعه ای از سیزده داستان است . زبان در این داستان ها گاهی به شعر نزدیک می شود و تصور اولیهٔ مخاطب را درباره زبان و زاویه دید داستان به هم می زند. نویسنده در تک تک داستان هایش مخاطب را وادار می کند لحظات و دقایقی را به چرایی تصمیم آدم ها و سرنوشتشان فکر کند.

درباره کتاب هومو موزیکوس :

سیزده داستانی که در این کتاب گرد آمده‌اند هریک در بردارنده‌ی فضا و شکل داستانیِ قابل توجهی هستند . بازی‌های نویسنده کتاب با زبان در این مجموعه داستان ، سبب می‌شود تا مخاطب در برخی موارد با زبان آهنگین و شاعرانه‌ای روبه‌رو شود . از این لحاظ ، مخاطب با نوعی نوآوری در مقوله‌ی زبان مواجه می‌شود. همچنین زاویه دید روایت در این داستان‌ها و نوع فضاسازی ، مقولاتی است که از چشم دوستداران ادبیات پنهان نمی‌ماند. تصمیم‌های آدم‌های قصه‌های این کتاب ، برای خواننده‌های این داستان‌ها ، پرسش‌برانگیز است . هرمز ریاحی توانسته با مقوله تکنیک نیز کاری کند که با مجموعه داستان قابل توجهی روبه‌رو باشیم.