آمریکای لاتین بخشی از آمریکاست که در آن به زبان هایی با ریشه لاتین صحبت می شود. زبان فرانسه با اینکه جزو زبان های برگرفته از لاتین است، ولی در این منطقه صحبت نمی شود یا به صورت بسیار کم مورد استفاده قرار می گیرد.
تعریف متداول تر آمریکای لاتین در واقع از 18 کشور مستقل "آمریکای اسپانیایی" گرفته می شود که زبان رسمی اصلی آن اسپانیایی است.
همچنین باید پرتغال را به این فهرست افزود که زبان رسمی آن پرتغالی است. مفهوم آمریکای کاتولیک و لاتین در برابر آمریکای آنگلوساکسون و پروتستان از اطرافیان ناپلئون سوم گرفته شده و عبارت "آمریکای لاتین" برای اولین بار توسط شاعر کلمبیایی خوزه ماریا تورس کایسدو در قرن نوزدهم و نیز جامعه شناس اهل شیلی به نام فرانسیسکو بالبائو به کار برده شد.

درباره کتاب بیست کشور آمریکای لاتین

 امپراطور فرانسه ناپلئون سوم در سال 1861 و به نام دفاع از کشورهای "لاتین" که از نظر فرهنگی به فرانسه نزدیک بودند، برای حمایت از اتحادیه کشورهای لاتین، لشکری به مکزیک اعزام کرد . به این ترتیب فرانسه حوالی سال های 1860 مفهوم "اتحادیه کشورهای لاتین" را به نواحی انگلیسی زبان آمریکا تحمیل کرد. این اتحادیه از کشورهایی تشکیل می شد که به زبان های اسپانیایی، پرتغالی و فرانسوی صحبت می کردند. 

با اینهمه چنین مداخلاتی همواره موضوع مشاجرات و کشمکش ها بوده، همانطور که مادرید به نام حقوق مام میهن، تا امروز عبارت "آمریکای لاتین" را به رسمیت نشناخته است ، بلکه مفهوم "تمدن و زبان اسپانیایی" را بر آن ترجیح می دهد. اسپانیایی ها همواره ترجیح داده اند به جای عبارت "آمریکای لاتین" از عباراتی مثل "آمریکای اسپانیایی" یا "ایبرو آمریکا" – منسوب به شبه جزیره ایبریک از جزایر اسپانیا و پرتغال- استفاده کنند. چندوقت است که جغرافی دانان از عبارت "باختر دور" برای نامیدن آمریکای لاتین استفاده می کنند.

فهرست کتاب

جلد اول :
برزیل
آرژانتین
اروگوئه
پاراگوئه
جلد دوم :
شیلی
بولیوی
پرو
اکوادور
کلمبیا
ونزوئلا
جلد سوم :
مکزیک
گواتمالا
هندوراس
ال سالوادور
نیکاراگوئه
پاناما
کستاریکا
هائیتی
دومنیکن
کوبا