کتاب ما بعد الحسین - وقتی امام حسین (ع) وارد معادلات زندگی می‌شوند، نوشته سید علی‌اصغر علوی است. کتاب مابعد الحسین علیه‌السلام را انتشارات معارف منتشر کرده است و به این می‌پردازد اگر اندیشه امام حسین (ع) وارد زندگی شود چه اتفاقاتی می‌افتد. کتاب «ما بعد الحسین» به زندگی آدم بعد از شناخت امام حسین (ع) و حسینی شدن انسان می‌پردازد. از زمانی که خدا جبرائیل را با حسین آشنا کرد و جبرائیل برای توبه حضرت آدم (ع) روضه قتلگاه را خواند آن وقت جهان رنگ و بویی دیگر گرفت.

درباره کتاب مابعدالحسین علیه السلام

 با نام امام حسین (ع) می‌شود یک فرهنگ‌نامه نوشت! می‌شود همهٔ فرهنگ‌ها را با امام حسین (ع) به وجد آورد؛ اما هدف اصلی تألیف این اثر، تغییر نگاه و ایجاد باور در خواننده است. خواننده در پایان اثر به جهان‌بینی عاشورایی خواهد رسید و عالَم را از منظر عاشورا تحلیل و تفسیر خواهد کرد. با عینک «با امام حسین (ع) یا بی امام حسین (ع)» می‌توان مابقی پدیده‌ها را هم تماشا کرد. این اثر فرصت تماشای چند موضوع را از باب نمونه، عهده‌دار شده است؛ به‌عبارت‌دیگر این اثر جای طولانی‌شدن دارد؛ اما تلاش بر این بوده که کتاب مختصری باشد. به‌عنوان نمونه می‌توان همهٔ شاخه‌های مختلف علوم‌انسانی را وارد این مجموعه کرد؛ اما در این اثر فقط به اقتصاد و مدیریت و قضاوت پرداخته‌ایم و جای تعمیم به عرصه‌هایی مانند جامعه‌شناسی، فلسفه، هنر و... خالی است. درواقع سرفصل‌ها و عناوین بسیاری وجود دارد که در این اثر به آن‌ها پرداخته نشده است.

 این کتاب سعی دارد عشق به امام حسین را بیشتر از قبل در دل مؤمنان شعله‌ور کند.

خواندن کتاب مابعدالحسین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام عاشقان امام حسین (ع) پیشنهاد می‌کنیم.

قسمتی از کتاب مابعد الحسین علیه‌السلام

 در قدیم برای نشان‌دادن ساحل نجات و خشکی از فانوس دریایی استفاده می‌شد. طوفان‌زدگان و گم‌شدگان از طریق این نور خود را به ساحل می‌رساندند. برای کسی که گم شده و راه نمی‌داند، نشان‌دادن «هدف»، عامل شناخت سمت‌وسوی حرکت خواهد بود؛ اما کسی که هدف را بشناسد، به چیز دیگری هم نیاز دارد و آن «وسیلهٔ» رسیدن به هدف است.
 برای شرح این نگاه از همان استعارهٔ نبوی الهام می‌گیریم: برای کسی که در دریا گم شده، دو چیز مهم است: 
 اول. فانوس دریایی (مِصْبَاحُ هُدًی) که نقش هدایتگری به سمت هدف را ایفا می‌کند.
 دوم. وسیله که در این مثال همان کشتی (سَفِینَةُ نَجَاة) است.
 و امام حسین (ع) هر دوی آن‌هاست: هم هدف است و هم وسیله! از طریق خودش باید به خودش رسید... خودش باید پرده‌ها را کنار بزند تا به نور برسیم! همهٔ این سلوک را می‌توان زیر سایهٔ خیمه‌اش در روضه و هیئت چشید.