نفوذ در عصر پهلوی

کتاب «نفوذ در عصر پهلوی» به بررسی ابعاد مختلف نفوذ استعمارگران، به ویژه در دوره پهلوی، می‌پردازد. این کتاب روایت یکی از راهبردهای مهم استعمار در صد سال اخیر برای سلطه بر ایران است که با استفاده از نیروهای داخلی و استحاله نگرش‌های فکری ملت، بدون صرف هزینه‌های نظامی، سیاست‌های کشور را تحت تأثیر قرار داده‌اند. این اثر که حاصل دو سال تحقیق تیم تالیف است، به خواننده کمک می‌کند تا با شناخت دقیق‌تر از فعالیت‌های نفوذی و خیانت‌های برخی افراد در لباس دوست، از تکرار چنین تجربه‌هایی جلوگیری کند. همچنین رهبر انقلاب در سال‌های اخیر بارها به موضوع نفوذ اشاره کرده و این کتاب در راستای تبیین و بازخوانی آن نقش مهمی دارد. کتاب «نفوذ در عصر پهلوی» منبعی جامع و مستند برای مطالعه تاریخ معاصر ایران و شناخت راهبردهای استعمار در دوره پهلوی به شمار می‌رود.

درباره کتاب «نفوذ در عصر پهلوی»

در کتاب «نفوذ در عصر پهلوی» نقش‌های متعددی از نفوذ استعمارگران به ویژه انگلیس و آمریکا در دوران پهلوی بررسی شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: نفوذ سیاسی و حکومتی: استعمارگران با استفاده از مستشاران خارجی و نفوذ در ارکان قدرت، به ویژه دربار شاه، توانستند کنترل تصمیم‌گیری‌های سیاسی ایران را در دست بگیرند. افراد وابسته به انگلیس و آمریکا در مشاغل کلیدی حکومتی و حتی انتخاب نمایندگان مجلس دخالت داشتند و با حمایت از برخی چهره‌ها، نفوذ خود را تثبیت کردند. نفوذ نظامی: هدایت و کنترل ارتش ایران به وسیله مستشاران آمریکایی انجام می‌شد و آنان نفوذ گسترده‌ای در ساختارهای نظامی داشتند. نفوذ اقتصادی و اجتماعی: استعمارگران با همراه ساختن حاکمان و مردم در پروژه‌هایی مانند انقلاب سفید و نهضت نفت، نفوذ خود را در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی گسترش دادند. نفوذ فرهنگی: نفوذ در حوزه فرهنگ و اجتماع نیز از طریق تغییر نگرش‌های فکری مردم و حاکمان و استحاله فرهنگی صورت گرفت تا زمینه‌های سلطه سیاسی و اقتصادی فراهم شود. نفوذ اطلاعاتی و جاسوسی: حضور عوامل اطلاعاتی و جاسوسی کشورهای بیگانه در دربار و دستگاه‌های حکومتی، مانند ارنست پرون که عامل انگلیس در دربار بود، نمونه‌ای از نفوذ عمیق بیگانگان در ساختارهای داخلی ایران است. تسلط بر شاه و مدیریت او: آمریکا و انگلیس با کنترل مستقیم یا غیرمستقیم شاه و اعمال فشار بر وی، سیاست‌های کشور را به نفع منافع خود هدایت می‌کردند. این کتاب با ارائه اسناد تاریخی و تحلیل‌های مستند، نشان می‌دهد که نفوذ در دوران پهلوی یک پدیده همه‌جانبه و ساختاری بوده که در حوزه‌های مختلف سیاسی، نظامی، اقتصادی، فرهنگی و اطلاعاتی اعمال شده است و انقلاب اسلامی ایران را می‌توان خط بطلانی بر این نفوذ گسترده دانست.

خواندن کتاب «نفوذ در عصر پهلوی» را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران که می‌خواهند ابعاد مختلف نفوذ استعمارگران در دوره پهلوی اول و دوم را به صورت مستند و جامع بشناسند. پژوهشگران و دانشجویان رشته‌های تاریخ، علوم سیاسی، مطالعات امنیتی و روابط بین‌الملل که به تحلیل راهبردهای نفوذ سیاسی، اقتصادی، نظامی، فرهنگی و اجتماعی در ایران علاقه‌مندند. فعالان فرهنگی و سیاسی که دغدغه حفظ استقلال و مقابله با نفوذ بیگانگان را دارند و می‌خواهند با شناخت دقیق‌تر گذشته، راهکارهای مقابله با نفوذ در عصر حاضر را بیابند. عموم مخاطبانی که می‌خواهند با اسناد و مستندات تاریخی، نقش مستشاران خارجی و نفوذ بیگانگان در ساختارهای حکومتی و اجتماعی ایران را درک کنند. کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر از علل و زمینه‌های انقلاب اسلامی ایران و چگونگی پایان دادن به نفوذ گسترده بیگانگان هستند. این کتاب با ارائه تحلیل‌های مستند و جامع، به عنوان منبعی کلیدی برای فهم چگونگی نفوذ بیگانگان در ایران پهلوی و ضرورت هوشیاری در برابر نفوذهای جدید شناخته می‌شود.

در بخشی از کتاب «نفوذ در عصر پهلوی» می‌خوانیم

ورود مستشاران به ایران در فرآیند مناسبات و روابط خارجی دولت‌های استعمارگر شکل گرفت؛ به گونه‌ای که ضعف دولت‌های مرکزی و ناتوانی آن‌ها در حفظ استقلال سیاسی کشور، زمینه و بسترهای لازم را برای این جریان استعماری فراهم آورد. سابقه‌ی مستشاری در کشور ایران به دوران امیر تیمور گورکان باز می‌گردد که در طول سال‌های بعد بر وسعت آن افزوده شده است. با بازخوانی رویدادهای تاریخی دو قرن گذشته، به این نتیجه می‌رسیم که سه کشور روسیه انگلستان و آمریکا از بیشترین قدمت و سابقه در خصوص مستشاری در حوزه‌های داخلی برخوردار بوده‌اند. دولت مردان و سیاستمداران این سه کشور با سوء استفاده از زبونی و احساس خودکم بینی پادشاهان و هیأت حاکمه‌ی وقت ایران در برابر خارجیان و اروپاییان که به نوعی احساس از خود بیگانگی اجتماعی در آنها منتهی شده بود، بخش زیادی از اختیارات خود و کشور را به مستشاران سپرده بودند و مطابق آراء و نظریات آن‌ها عمل می‌کردند. در نقطه‌ی مقابل نیز مستشاران بیشترین امتیازات را چه در حوزه‌ی داخلی و چه در سطح منطقه‌ای و بین المللی برای خود و دولت متبوع خویش طلب می‌کردند.