سام شپارد، نمایشنامه‌نویس بزرگ آمریکایی، در داستان‌های خواب خوب بهشت از همان درون‌مایه‌هایی بهره برده است که او را به مرتبهٔ یکی از برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویسان امریکا رسانده است: درون‌مایهٔ عشق و حسرت، میل عمیق رسیدن به مرزهایی که هستی را بخش بخش می‌کند، اشتیاق به شکافی که مردان و زنان را از یکدیگر متمایز می‌کند و شکافی بس عمیق‌تر که حتی مردان را از خویشتن خودشان هم متمایز و جدا می‌کند. داستان‌های این مجموعه مملو از طنز گزنده، شقاوت و غم و اندوه هستند. او در این داستان‌ها قریحه‌اش را برای صیقل دادن بخش‌های توصیفی و گفت‌وگوهای ساده به کار می‌گیرد و ما را به یاد مضامینی می‌اندازد که پیش‌تر در آثار نمایشی‌اش با بی‌رحمی و شاعرانگی نشان داده بود. کتاب خواب خوب بهشت سیزده داستان را در برمی‌گیرد. وقتی خواب خوب بهشت اولین بار منتشر شد، نیویورک‌تایمز ریویو، نوشت که سام شپارد با این کتاب توانسته در ناب‌ترین شکلی که ممکن بوده یک قصه‌گو باشد.