ساقی
مسعود فراستی
قبل از نوشتن، کلنجار گاه زیادی با سوژه دارم، نه روی کاغذ که در سر و دلم. آنجا مطلب - نقد - در می‌آید، سروشکل می‌گیرد و پخته می‌شود و بعد سریع می‌آید روی کاغذ. نوشته که تمام شد، دیگر مخاطب آنم و می‌توانم نقدش کنم. نوشته، اول برای خودم است، خلاص‌شدن و به تعادل رسیدنم، و بعد اولین مخاطبم و پس از آن بقیه. تأخیرانداختن نوشته را دوست دارم و کلنجاررفتن زیاد با مسئله را کلنجاری که گاهی در خواب هم ول کنم نیست. نوشتن برایم مسئله است؛ تغییر است نه تفسیر. نقد مدیوم من است با آن این همان. نقد برایم سوژه است نه ابرژه. به باور من نوشتن بهترین کار عالم است.
کلیه حقوق این سایت متعلق به کتابفروشی آنلاین «کتابخون» می‌باشد.
2020 © Copyright - almaatech.ir
